W tym artykule zbadamy znaczenie Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy we współczesnym społeczeństwie. Od jego znaczenia w środowisku akademickim po wpływ na życie codzienne, Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy odgrywa fundamentalną rolę w naszym rozumieniu otaczającego nas świata. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty i wymiary Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy, od jego historycznych początków po obecne zastosowania. Podobnie rozważymy różne perspektywy i podejścia, które pojawiły się wokół Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy, wzbogacając w ten sposób nasze ogólne zrozumienie tego tematu. Ten artykuł ma na celu zagłębienie się w istotność i znaczenie Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy w naszym obecnym społeczeństwie, oferując panoramiczny widok, który pozwala czytelnikowi zrozumieć jego znaczenie i zakres w różnych kontekstach.
Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy (ang. Warsaw Film Festival, też: Warsaw International FilmFest, dawniej Warszawski Tydzień Filmowy, Warszawski Festiwal Filmowy) – doroczny festiwal filmowy odbywający się na początku października w Warszawie. Prezentuje nowe filmy kina światowego, europejskiego i polskiego.
W trakcie festiwalu odbywa się plebiscyt publiczności. Tradycją WMFF jest to, że zwycięskie filmy, które przed festiwalem nie miały polskiego dystrybutora, znajdują go i są potem wyświetlane w polskich kinach.
Historia imprezy
Edie i David Ichioka na spotkaniu z publicznością 23. WFF
Zalążkiem festiwalu stał się I Warszawski Tydzień Filmowy zorganizowany w 1985 przez DKF „Hybrydy”. Jego twórcą i dyrektorem do 1990 był Roman Gutek. Od następnego roku dyrektorem festiwalu został Stefan Laudyn. W 2024, po 33 latach nieprzerwanego pełnienia tej funkcji, na niecały miesiąc przed rozpoczęciem jubileuszowej, bo 40. edycji festiwalu, przeszedł on na emeryturę[1][2]. Zastąpił go Gustaw Kolanowski[3].
Od 1995 festiwal organizuje Warszawska Fundacja Filmowa. WMFF należy do CentEast (Stowarzyszenie Festiwali Filmowych Europy Środkowej i Wschodniej), którego istnienie zapoczątkował w 2001. W tym samym roku uzyskał też akredytacjęFIAPF (Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Producentów Filmowych).
W 2005 po raz pierwszy przedstawiciele FIPRESCI (Międzynarodowa Federacja Krytyków Filmowych) wybierali na WMFF-ie najlepszy film z regionu Europy Środkowo-Wschodniej.
Sekcje festiwalu
Sekcje konkursowe
Konkurs Międzynarodowy (premiery światowe, międzynarodowe i europejskie)
Konkurs 1-2 (międzynarodowy konkurs pierwszych lub drugich filmów fabularnych w dorobku reżysera)
W ramach festiwalu odbywają się także imprezy towarzyszące:
Pokazy Warszawskie (zamknięte pokazy nowych polskich filmów z napisami po angielsku)
Spotkania z Twórcami (rozmowy z reżyserami, producentami i aktorami)
KIPA Days (panele i wykłady dla branży filmowej)
Wasztaty Warsaw Next (warsztaty dla młodych reżyserów, scenarzystów, i producentów lub absolwentów szkół filmowych pracujących nad pełnometrażowym debiutem fabularnym)
Wajda School New Talents (prezentacja programu Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy)
Doc Lab Poland (program dla dokumentalistów)
FIPRESCI Warsaw Critics Project (program dla młodych krytyków i dziennikarzy rozpoczynających karierę)
Warsztaty dla osób współpracujących ze scenarzystami (SCENE insiders)
Sztuka montażu (otwarte warsztaty dla montażystów)
w 2005 r. odbyły się regionalne targi filmowe CentEast Market oraz finał Konkursu Polskich Filmów Krótkometrażowych „Nokia Mobile Movie Competition”[4] (nakręconych za pomocą telefonów komórkowych Nokia N90)
liczba widzów: ?; 353 projekcje, 88 filmów fabularnych, 23 filmy dokumentalne oraz 72 filmy krótkometrażowe (w tym 27 w konkursie) z 59 krajów świata[36]
film fabularny: Innego końca nie będzie, reż. Piotr Milczarek
film dokumentalny: Korespondent wojenny, reż. F. Benjamin Tuček, David Čálek
film krótkometrażowy: Zupa z tygrysa, reż. Kacper Świtalski
Przypisy
↑Dawid Dróżdż: Warszawa jak Cannes czy Wenecja? „Zapewniam: będą duże nazwiska”. wyborcza.pl, 2024-10-09. . Cytat: Warszawski Festiwal Filmowy (WFF), jedna z najważniejszych imprez filmowych w Polsce, przeżył wstrząs. Stefan Laudyn, który był dyrektorem tego festiwalu nieprzerwanie od 1991 roku, przeszedł na emeryturę. (pol.).