Wacław Dawidowicz

W tym artykule przyjrzymy się Wacław Dawidowicz pod różnymi kątami, aby zapewnić kompleksowe i wzbogacające spojrzenie na ten temat. Od jego powstania po dzisiejsze znaczenie, poprzez jego różnorodne zastosowania i zakres, zanurzymy się w głębokiej i szczegółowej analizie, która pozwoli czytelnikowi zrozumieć znaczenie i wpływ Wacław Dawidowicz w różnych kontekstach. Poprzez dowody naukowe, zeznania ekspertów i osobiste doświadczenia rzucimy światło na nieznane i fascynujące aspekty Wacław Dawidowicz, przyczyniając się w ten sposób do zrozumienia i docenienia tego podstawowego elementu naszego społeczeństwa.

Wacław Dawidowicz
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

23 lutego 1909

Data śmierci

12 czerwca 1997

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo administracyjne
Alma Mater

Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie

Doktorat

1951
Uniwersytet Warszawski

Profesura

1964

dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, prorektor UMK
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Wacław Dawidowicz (ur. 23 lutego 1909, zm. 12 czerwca 1997) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalizujący się w prawie administracyjnym.

Życiorys

W 1933 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, a następnie rozpoczął pracę w Urzędzie Wojewódzkim w Wilnie. Po wojnie osiadł w Warszawie, gdzie pracował w administracji. Pracę doktorską obronił w 1951 na Uniwersytecie Warszawskim. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1964, a profesora zwyczajnego – w 1974. W latach 1960–1971 był kierownikiem Katedry Prawa Administracyjnego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pełnił również funkcję dziekana Wydziału Prawa i prorektora. Po utworzeniu Uniwersytetu Gdańskiego w 1970 przeniósł się do Gdańska, gdzie stworzył Katedrę Prawa Administracyjnego na tej uczelni. Kierownikiem Katedry był do przejścia na emeryturę w 1983.

Był autorem podręczników akademickich z zakresu prawa administracyjnego i postępowania administracyjnego. Przedmiotem jego zainteresowania był też ustrój administracji publicznej.

Brał udział w tworzeniu kodeksu postępowania administracyjnego. Był członkiem Komitetu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Również autor przekładu Odysei, który ukazał się drukiem w 1997.

Pod jego kierunkiem stopień naukowy doktora w 1972 uzyskał Eugeniusz Bojanowski[1].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ T. Bąkowski, K. Żukowski, Profesor Eugeniusz Bojanowski, „Gdańskie Studia Prawnicze”, 28, 2012, s. 13-14.
  2. ↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450

Bibliografia