W dzisiejszym świecie Wacław Aleksander Maciejowski to temat, który generuje duże zainteresowanie i wpływ na społeczeństwo. Od samego początku Wacław Aleksander Maciejowski był przedmiotem debaty, badań i rozwoju, z wieloma perspektywami i podejściami. Na przestrzeni dziejów Wacław Aleksander Maciejowski odgrywał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otoczenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Wacław Aleksander Maciejowski, analizując jego implikacje w różnych dziedzinach, od nauki i technologii po kulturę i sztukę. Dodatkowo sprawdzimy, jak Wacław Aleksander Maciejowski ewoluował na przestrzeni czasu, dostosowując się do zmian społecznych i gospodarczych.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
Polski historyk prawa, słowianoznawca i historyk kultury. |
![]() |
Wacław Aleksander Maciejowski (ur. 10 września 1792 w Cierlicku, zm. 9/10 lutego 1883 w Warszawie) – polski historyk prawa, słowianoznawca, historyk kultury.
Syn Kazimierza Maciejowskiego i Katarzyny Woynykówny
Był synem Józefa Maciejowskiego, kucharza, i jego żony Katarzyny z Wojnarów. Na chrzcie otrzymał imiona Wacław Michał, a jego rodzicami chrzestnymi byli ksiądz Jan Sklenowski i Janina Pawlikowa, żona gospodzkiego Franciszka. Przypuszcza się, że imię Aleksander, którego używał jako drugiego, przyjął przy bierzmowaniu[1].
Literatura podaje, że Maciejowski urodził się 10 września 1792 roku w Cierlicku[2]. Odosobniony pozostaje Andrzej Wierzbicki, który w artykule: „Wacław Aleksander Maciejowski” drukowanym w Mówią Wieki nr 11/1986 pisze, że Maciejowski urodził się przed 10 września 1792 w Kalwarii Zebrzydowskiej lub pobliskiej Bukówce.
Po ukończeniu szkoły pijarów w Piotrkowie w 1812 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1815 pogłębiał studia na uniwersytetach we Wrocławiu, Berlinie i Getyndze. Po uzyskaniu doktoratu w 1818 rozpoczął pracę w liceum w Warszawie. W latach 1819–1831 był profesorem na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, prowadził wykłady z historii prawa rzymskiego. W czasie powstania listopadowego był członkiem komitetu gwardii narodowej. Po zamknięciu Uniwersytetu Warszawskiego został sędzią apelacyjnym trybunału województwa mazowieckiego. Od 1837 wykładał literaturę starożytną w Akademii Duchownej w Warszawie. W latach 1840–1846 wykładał historię prawa polskiego na Kursach Prawniczych[3]. Od 1860 członek honorowy Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Zaliczany jest do najwybitniejszych historyków polskich I połowy XIX wieku.
W 1858 roku jego dzieło Pamiętnik o dziejach piśmiennictwa i prawa Słowian zostało umieszczone na Indeksie ksiąg zakazanych przez Kościół Katolicki.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 3-2-31)[4].
Materiały archiwalne Wacława Aleksandra Maciejowskiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-35[5].