Władysław Steinhaus
W tym artykule zagłębimy się w temat Władysław Steinhaus, temat cieszący się dużym zainteresowaniem, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Władysław Steinhaus to temat obejmujący szeroki zakres aspektów, od jego wpływu na społeczeństwo po wpływ na codzienne życie ludzi. W tym artykule omówimy różne perspektywy i podejścia związane z Władysław Steinhaus, aby zapewnić szeroką i kompletną wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny. Ważne jest, aby zrozumieć znaczenie Władysław Steinhaus i jego wpływ na różne aspekty naszego życia, dlatego w tym artykule staramy się przedstawić jego kompleksową i wzbogacającą wizję.
| |
 plutonowy
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 października 1915 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914, 1915 |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Władysław Steinhaus (ur. 24 sierpnia 1896 w Jaśle, zm. 31 października 1915 w Kowlu) – aspirant oficerski (podchorąży) Legionów Polskich w randze plutonowego, działacz niepodległościowy wyznania mojżeszowego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 24 sierpnia 1896 w Jaśle, w rodzinie Ignacego (1860–1928), doktora praw, adwokata i Malwiny z Ruckerów (zm. 1936)[1][2]. Uczył się w Wyższym Gimnazjum Realnym im. A. Mickiewicza we Lwowie, w którym w maju 1914 zdał maturę[3].
W sierpniu 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego. 16 września 1914, po rozwiązaniu Legionu, wyjechał z rodzicami do Wiednia[4]. Wiosną 1915 przyjechał do Piotrkowa, gdzie wstąpił do III batalionu uzupełniającego Legionów Polskich[5]. Uznany przez komisję lekarską za niezdolnego do służby liniowej został przydzielony do kancelarii rachunkowej 6 pułk piechoty[6]. W sierpniu został mianowany sekcyjnym[5]. 15 września wyjechał z pułkiem na front[7]. Walczył w szeregach oddziału sztabowego pułku[8]. Był odpowiedzialny za prowadzenie archiwum i kroniki pułku[9]. Jako „pomocnik kancelarii pułkowej dobrowolnie podejmował się roznoszenia meldunków wśród bardzo silnego ognia artyleryjskiego i karabinowego, aczkolweiek nie był do tego zobowiązany”[10]. Po objęciu dowództwa pułku przez majora Mieczysława Norwid-Neugebauera (9 października) objął komenę nad konnymi gońcami (niem. meldereiter)[11].
Wyróżnił się w bitwie pod Maniewiczami[12]. Były dowódca 6 pp, generał podporucznik Mieczysław Norwid-Neugebauer we wniosku na odznaczenie orderem „Virtuti Militari” napisał:
w czasie przerwania frontu na własnym odcinku w bitwie pod Maniewiczami (Beresana) pchor. Steinhaus jako jedyny oficer ordynansowy spośród wielu, jakimi ówcześnie dowództwo 6 pp rozporządzało, nie tylko nie zawiódł, ale swą namiętną goroczką bojową budził szczery zachwyt. Przenosząc rozkazy dostał się nawet dookopów nieprzyjaciela, skąd mimo bezpośredniego przytrzymania uszedł do swoich, mimo skrajne wyczerpanie fizyczne i nerwowe, dalej przenosząc w sposób wyjątkowo chwalebny dyspozycje dowództwa[12][13].
28 października w bitwie pod Kuklami został zraniony szrapnelem w płuca i kość pacierzową[14][15][2][16]. Zmarł 31 października 1915 w szpitalu w Kowlu w następstwie odniesionych ran[14][17][18][19]. 5 listopada tego roku został pochowany na cmentarzu wojennym nr 387 w Krakowie[17][2][20].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6381 – pośmiertnie 17 maja 1922[21][22]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][24][25]
- Krzyż Pamiątkowy 6 pułku piechoty Legionów Polskich pośmiertnie[26]
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy[12]
Twórczość
- Pamiętnik Legionisty. Kraków: Centralne Biuro Wydawnictw N.K.N, 1916
Przypisy
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 12.
- ↑ a b c Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Steinhaus Władysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. ., tu podano, że urodził się we Lwowie, 30 września 1914 wstąpił do Legionów Polskich, 23 października 1915 został ranny pod Czartoryskiem.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 12, 21.
- ↑ Steinhaus 1916 ↓, s. 20.
- ↑ a b Steinhaus 1916 ↓, s. 25.
- ↑ Steinhaus 1916 ↓, s. 25, 30.
- ↑ Steinhaus 1916 ↓, s. 33.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 36, 239.
- ↑ Steinhaus 1916 ↓, s. 43, 66.
- ↑ Steinhaus 1916 ↓, s. 73.
- ↑ Steinhaus 1916 ↓, s. 66–67.
- ↑ a b c Steinhaus Władysław. Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.77-7421 . Wojskowe Biuro Historyczne. .
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 148.
- ↑ a b Sprawozdanie 1917 ↓, s. 9.
- ↑ Steinhaus 1916 ↓, s. 75.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 49, tu ranny 21 października 1915 pod Jabłonką.
- ↑ a b Steinhaus 1916 ↓, s. 76.
- ↑ IV Lista strat 1916 ↓, s. 18, tu zmarły z ran 30 października 1915.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 36, tu ranny 23 października pod Kuklami i zmarły z ran 30 października 1915.
- ↑ IV Lista strat 1916 ↓, s. 18.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 31.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. .
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. .
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. .
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 239.
Bibliografia
- Szóste Sprawozdanie Dyrekcyi Gimnazyum im. Mickiewicza we Lwowie za rok szkolny 1913/14. Lwów: Nakładem Dyrekcyi, 1914.
- Siódme Sprawozdanie Dyrekcyi Wyższego Gimnazyum Realnego im. A. Mickiewicza we Lwowie za lata szkolne 1915/16 i 1916/17. Lwów: Nakładem Dyrekcyi, 1917.
- IV Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1916-01-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Jan Kazimierz Ciastoń, Adam Lisiewicz, Edward Skarbek, Edward Wojciechowski: Historia 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego. T. 1: Tradycja. Warszawa: Komenda Koła 6 Pułku Piechoty Legionów Polskich i Dowództwo 6 Pułku Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego, 1939.
- Steinhaus Władysław: Pamiętnik Legionisty. Kraków: Centralne Biuro Wydawnictw N.K.N, 1916.