W dzisiejszym świecie Węglin (Lublin) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób. Jej wpływ rozciąga się na różne aspekty życia codziennego, od polityki po rozrywkę. Bez wątpienia Węglin (Lublin) przyciągnął uwagę całego społeczeństwa i wywołał intensywną debatę w różnych obszarach. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Węglin (Lublin), aby zapewnić szeroki i kompleksowy przegląd tego fascynującego tematu.
Dzielnica Lublina | |
Dworek Sobieszczańskich na Węglinie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
W granicach Lublina |
1 stycznia 1959[1] |
SIMC |
0955383[2] |
Powierzchnia |
7,49[3] km² |
Populacja (2018) • liczba ludności |
|
• gęstość |
1803,34 os./km² |
Położenie na mapie Lublina![]() | |
51°13′55,7998″N 22°29′06,9025″E/51,232167 22,485251 |
Węglin – dzielnica mieszkaniowa Lublina w południowo-zachodniej części miasta. Łączne określenie dwóch administracyjnych dzielnic miasta: Węglin Północny i Węglin Południowy, które dzieli al. Kraśnicka.
W 1864 za Konstantynowem wydzielony został z dawnych Rur Jezuickich drugi folwark, Węglin, którego nazwa powstała prawdopodobnie również w tym okresie i pochodzi ona od nazwiska dzierżawczyni majątku Konstantynów, Bronisławy Węglińskiej (niektórzy doszukują się źródeł nazwy Węglina jeszcze w XVIII wieku). W latach 80. XIX wieku istniał na Węglinie osobny folwark z dość licznymi zabudowaniami dworskimi i samym dworem oraz parkiem, który widać od strony al. Kraśnickiej. Wśród zabudowań folwarcznych znajdowały się piece wapienne oraz cegielnia, na których produkcję właściciele znajdowali zbyt w niedalekim i szybko rozbudowującym się Lublinie.
Od 1867 w gminie Konopnica w powiecie lubelskim. W okresie międzywojennym miejscowość należała do woj. lubelskim. 1 września 1933 utworzono gromadę Konopnica w granicach gminy Konopnica, w skład której wszedł Węglin[5]. Na początku XX w. właścicielem Węglina został podlubelski ziemianin, Zygmunt Sobieszczański. W kronice parafialnej z roku 1921 znajduje się wzmianka o szkołach powszechnych w parafii Konopnickiej, w tym szkoły 1 klasowej na Węglinie, posiadającej własną bibliotekę.
Podczas II wojny światowej Węglin włączono do Generalnego Gubernatorstwa (dystrykt lubelski)[6]. W okresie okupacji niemieckiej w okolicach zabudowań gospodarczych majątku Sobieszczańskich na Węglinie stacjonował niemiecki oddział techniczny.
Po II wojnie światowej wojnie Węglin tworzył już odrębną gromadę w gminie Konopnica, należąc do powiatu lubelskiego w woj. lubelskim[7].
W związku z reorganizacją administracji wiejskiej jesienią 1954, miejscowość weszła w skład nowo utworzonej gromady Konopnica[8].
1 stycznia 1959 Węglin wyłączono z gromady Konopnica, włączając go do Lublina[1].
Do lat 80. rozwijał się jako dzielnica willowa, stanowiąc bazę mieszkaniową dla studentów z lubelskich uczelni. Potem od strony Konstantynowa zaczęło powstawać osiedle, w którym z czasem zerwano z architekturą typowych blokowisk lubelskich. Największy rozwój dzielnicy przypadł na lata 1985–1995, kiedy powstało wiele nowych domów, uruchomiono nowe połączenia autobusowe, rozbudowano sieć trolejbusową wzdłuż al. Kraśnickiej od skrzyżowania z ul. Zana.
W 2009 oddano do użytku przedłużenie ul. Jana Pawła II do al. Kraśnickiej. Na południe od niej zaczęło rozwijać się nowe osiedle bloków mieszkalnych[9]. W 2014 rada miasta wystąpiła z inicjatywą utworzenia na tym obszarze dzielnicy Czuby-Węglinek[10]. W 2015 planowano tam zbudować szkołę podstawową, dwa przedszkola i kościół. Na północ od nowego odcinka ul. Jana Pawła II, przy al. Kraśnickiej, powstał park handlowy, na terenie którego znajduje się szereg sklepów wielkopowierzchniowych[9].
W 2007 na terenie dzielnicy powstała skocznia narciarska Krokiewka, którą w 2010 zmodernizowano, dzięki czemu uzyskano obiekt o punkcie konstrukcyjnym K13. Rekordowy skok o długości 15 m wykonał 18.12.2010 Maksymilian Furtak[11]. W marcu 2011 obiekt został zburzony, a plany jej odbudowy przez miasto[12] jesienią 2012 nie zostały zrealizowane, pomimo poczynionych przygotowań (lubelski MOSiR wydzierżawił teren pod budowę obok Hali Globus, w pobliżu istniejącego stoku narciarskiego i sztucznego lodowiska). Projekt nowej skoczni za darmo przygotowała krakowska firma Inter Steel; przewidywał on, że konstrukcja rozbiegu zostanie wykonana ze stali i drewna, a punkt konstrukcyjny skoczni znajdować się miał na 30 metrze[13].