W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Vytautas Sakalauskas. Od jego początków po ewolucję w czasie, zbadamy każdy aspekt Vytautas Sakalauskas i jego wpływ na społeczeństwo. Poprzez różne perspektywy i szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na ten temat, który jest dziś tak aktualny. Vytautas Sakalauskas był przedmiotem intensywnej debaty i kontrowersji, a naszym celem jest przedstawienie kompleksowego spojrzenia zachęcającego do refleksji i debaty. Bez wątpienia Vytautas Sakalauskas to temat, który zasługuje na poważne i skrupulatne potraktowanie i jesteśmy pewni, że ten artykuł zainteresuje wszystkich naszych czytelników.
Data i miejsce urodzenia |
24 kwietnia 1933 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 maja 2001 |
premier Litewskiej SRR | |
Okres |
od 18 listopada 1985 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
funkcja zniesiona |
premier Litwy | |
Okres |
od 11 marca 1990 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Poprzednik |
funkcja przywrócona |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Vytautas Sakalauskas (ur. 24 kwietnia 1933 w Kownie, zm. 29 maja 2001 w Wilnie[1]) – litewski działacz partyjny, premier Litewskiej SRR w latach 1985–1990.
W 1957 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Kowieńskiego Instytutu Politechnicznego, a w 1964 na Wydziale Przemysłu i Ekonomiki tejże uczelni.
Od 1957 pracował na kierowniczych stanowiskach w kowieńskiej fabryce maszyn specjalistycznych "Priekalas". W 1960 wstąpił do KPL. Trzy lata później został zastępcą kierownika wydziału przemysłu maszynowego Rady Gospodarki Narodowej Litewskiej SRR. Od 1965 był zastępcą kierownika, a od 1967 kierownikiem wydziału przemysłu i transportu Komitetu Centralnego KPL.
Od 1969 do 1974 stał na czele Wileńskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego, po czym objął funkcję I sekretarza Komitetu Wileńskiego KPL i pełnił ją do 1983. W latach 1983–1984 był zastępcą przewodniczącego Rady Ministrów (wicepremierem) Litewskiej SRR, a następnie przez rok inspektorem w Komitecie Centralnym KPL.
W listopadzie 1985 zastąpił Ringaudasa Songailę na stanowisku przewodniczącego Rady Ministrów. Po ogłoszeniu przez Radę Najwyższą Litewskiej SRR Deklaracji o Przywróceniu Niepodległości w marcu 1990 odszedł ze stanowiska premiera. Do 1991 pełnił funkcję radcy ds. ekonomicznych w Ambasadzie ZSRR w Mozambiku.
Od 1971 był członkiem KC KPL, a w latach 1976–1984 i od 1985 wchodził w skład Biura Politycznego. W latach 1986–1990 był zastępcą członka KC KPZR. Zasiadał w Radzie Najwyższej Litewskiej SRR (1967–1975 i 1986–1990) oraz Radzie Najwyższej ZSRR (1974–1989).