W dzisiejszym świecie Vladimír Palko to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Od postępu technologicznego po sprawy bieżące, Vladimír Palko zdołał przekroczyć bariery i wywołać pełne pasji dyskusje w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy jest to poziom osobisty, akademicki czy zawodowy, Vladimír Palko stał się istotnym tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Z tego powodu ważne jest, aby dogłębnie przeanalizować wpływ, jaki Vladimír Palko ma na obecne społeczeństwo i konsekwencje, jakie ma to na przyszłość. W tym artykule zagłębimy się w najważniejsze aspekty Vladimír Palko i zbadamy jego wpływ na różne aspekty codziennego życia.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Minister spraw wewnętrznych Słowacji | |
Okres |
od 16 października 2002 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Vladimír Palko (ur. 20 maja 1957 w Bratysławie[1]) – słowacki polityk i matematyk, minister spraw wewnętrznych Słowacji (2002–2006), od 2008 do 2014 przewodniczący Konserwatywnych Demokratów Słowacji.
W 1981 ukończył studia wyższe z zakresu matematyki na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie. Do 1990 pracował jako asystent w Katedrze Matematyki Wydziału Elektrotechnicznego Słowackiej Wyższej Szkoły Technicznej w Bratysławie oraz w Wydziale Cybernetyki Technicznej Słowackiej Akademii Nauk. Na początku lat 90. był zastępcą szefa jednej ze służb specjalnych[1], powrócił następnie do pracy naukowej, uzyskując w 1996 doktorat.
Był działaczem Ruchu Chrześcijańsko-Demokratycznego (KDH). W okresie 1996–1998 pełnił funkcje wiceprzewodniczącego tego ugrupowania, wchodził również w skład prezydium Słowackiej Koalicji Demokratycznej[1]. Z jego ramienia sprawował do 2010 mandat posła do Rady Narodowej. Od 16 października 2002 do 7 lutego 2006 pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w drugim rządzie Mikuláša Dzurindy. W 2008 odszedł z KDH, zakładając nową partię pod nazwą pod nazwą Konserwatywni Demokraci Słowacji i obejmując nad nią przewodnictwo, które pełnił do czasu rozwiązania partii w 2014[2]. W 2010 znalazł się poza parlamentem, powrócił do pracy naukowej[3].
Żonaty, ma troje dzieci[1].