Virgilio Mortari

Dzisiaj chcemy porozmawiać o Virgilio Mortari. Jest to temat, który w ostatnim czasie cieszy się dużym zainteresowaniem i o którym mówi się wiele w różnych obszarach. Virgilio Mortari to temat, który wzbudził ciekawość wielu osób, ponieważ ma dziś ogromne znaczenie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Virgilio Mortari, od jego pochodzenia po możliwe konsekwencje w przyszłości. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie na ten temat, aby przedstawić szeroką i kompletną wizję tego tematu. Bez wątpienia Virgilio Mortari to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym, a dzięki temu artykułowi mamy nadzieję dostarczyć przydatnych i interesujących informacji wszystkim, którzy chcą dowiedzieć się więcej na ten fascynujący temat.

Virgilio Mortari
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1902
Passirana

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

6 września 1993
Rzym

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Virgilio Mortari (ur. 6 grudnia 1902 w Passiranie, zm. 6 września 1993 w Rzymie[1][2]) – włoski kompozytor.

Życiorys

Studiował w konserwatorium w Mediolanie u Costante Adolfo Bossiego i Ildebrando Pizzettiego[1][2]. W 1928 roku uzyskał dyplom konserwatorium w Parmie[1]. Początkowo występował jako pianista, później poświęcił się komponowaniu i pedagogice[1][2]. W latach 1933–1940 wykładał w konserwatorium w Wenecji[1][2]. Od 1940 do 1973 roku uczył kompozycji w konserwatorium w Rzymie[1][2]. W latach 1944–1946 był dyrektorem artystycznym Accademia filarmonica romana, a od 1956 do 1959 roku nadintendentem teatru operowego La Fenice w Wenecji[1][2].

Był edytorem muzyki włoskiej XVIII wieku, wydał opery Domenico Cimarosy, Baldassare Galuppiego, G.B. Pergolesiego i Antonio Vivaldiego[1]. W oparciu o fragmenty innych dzieł kompozytora dokończył operę W.A. Mozarta Gęś z Kairu (KV 422)[1][2]. Wspólnie z Alfredo Casellą wydał podręcznik Le tecnica dell’orchestra contemporanea (Mediolan 1947, 2. wydanie 1950)[1][2].

Tworzył muzykę w stylu neoklasycznym, osadzoną w tradycjach muzyki włoskiej[1].

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Rapsodia (1930)
  • Fantazja na fortepian i orkiestrę (1933)
  • Koncert na kwartet smyczkowy i orkiestrę (1937)
  • Notturno incantato (1940)
  • Piccola serenata na skrzypce i orkiestrę (1949)
  • 2 koncerty fortepianowe (I 1952, II 1960)
  • La lunga strada della morte (1954)
  • Arioso e toccata „La strage degli innocenti” (1957)
  • Koncert altówkowy (1965)
  • Koncert na kontrabas i orkiestrę (1966)
  • Koncert wiolonczelowy (1968)
  • uwertura Eleonora d’Arboréa (1968)
  • Fantasia concertante der archi (1970)
  • Tripartita (1972)
  • Koncert na harfę i orkiestrę (1972)

Utwory kameralne

  • 2 kwartety smyczkowe (I 1931, II 1983)
  • Sonatina na harfę (1938)
  • Duettini concertati na skrzypce i kontrabas (1966)
  • Capriccio na skrzypce (1967)
  • Les adieux na flet i trio smyczkowe (1978)
  • Offerta musicale na skrzypce, wiolonczelę i kontrabas (1980)
  • Serenata na trio smyczkowe (1983)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Trittico na sopran, mezzosopran, chór żeński i orkiestrę (1939)
  • Stabat Mater na 2 głosy solowe i orkiestrę (1947)
  • Due salmi funebri in memoria di A. Casella na głos, flet i kwartet smyczkowy (1947)
  • Alfabeto a sorpresa na 3 głosy i 2 fortepiany (1959)
  • Gloria na chór, 2 fortepiany i orkiestrę (1980)
  • Domanda e riposte na sopran, baryton i kwartet smyczkowy (1983)

Utwory na chór i organy

  • Missa elegiaca (1965)
  • Missa pro pace (1984)

Opery

  • Secchi e Sberlecchi (1925, wyst. Udine 1927)
  • La scuola delle mogli (1929, wyst. Mediolan 1959)
  • La figlia del diavolo (1953, wyst. Mediolan 1954)
  • Il contratto (wyst. Rzym 1954)

Balety

  • L’allegra piazzetta (wyst. Rzym 1945)
  • Specchio a tre luci (1973, wyst. Mediolan 1974)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 377–378. ISBN 83-224-0656-8.
  2. ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2515. ISBN 0-02-865529-X.