Veronique Peck

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Veronique Peck. Od samego początku Veronique Peck był przedmiotem zainteresowania i badań, przyciągając uwagę osób pragnących lepiej zrozumieć jego niuanse i złożoność. Na przestrzeni historii Veronique Peck był bohaterem niezliczonych debat, dyskusji i refleksji, będąc tematem obejmującym szeroki zakres perspektyw i podejść. Mając tak wiele do odkrycia i przeanalizowania, oczywiste jest, że Veronique Peck nadal jest aktualnym tematem, wzbudzając zainteresowanie naukowców, entuzjastów i ciekawskich. W tym artykule przyjrzymy się najważniejszym elementom Veronique Peck, zagłębiając się w jego historię, ewolucję i wpływ na różne obszary społeczeństwa.

Veronique Peck
Ilustracja
Veronique Peck (1963)
Imię i nazwisko urodzenia

Veronique Passani

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1932
Paryż

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 2012
Los Angeles

Miejsce spoczynku

Katedra Matki Bożej Anielskiej w Los Angeles

Zawód, zajęcie

dziennikarka, mecenas sztuki, filantropka

Narodowość

francuska, amerykańska (od 1976)

Małżeństwo

Gregory Peck
(1955–2003; jego śmierć)

Dzieci

Anthony Peck (ur. 1956)
Cecilia Peck (ur. 1958)

Krewni i powinowaci

Cornelius Passani (brat)

Multimedia w Wikimedia Commons

Veronique Peck (wym. , z domu Passani; ur. 5 lutego 1932 w Paryżu, zm. 17 sierpnia 2012 w Los Angeles) – francusko-amerykańska dziennikarka, filantropka i mecenas sztuki. Od 1955 do 2003 była żoną aktora, działacza społecznego i humanitarysty, Gregory’ego Pecka. W 1967 została uhonorowana przez dziennik „Los Angeles Times” tytułem „kobiety roku”.

Życiorys

Veronique Passani urodziła się 5 lutego 1932 w Paryżu we Francji, jako córka architekta Antoine’a Passani i rosyjskiej artystki Alexandre Passani[1]. Rodzina jej matki została zmuszona do opuszczenia ojczyzny po wybuchu wojny domowej[2]. Początkowo osiedlili się w Berlinie, a następnie w Paryżu, miejscu szczególnie cenionym przez rosyjską szlachtę[2]. Ojciec Antoine Passani był Francuzem, wywodzącym się z najwyższej warstwy społecznej[2]. Jej matka podczas II wojny światowej ponownie wyszła za mąż za amerykańskiego pułkownika. Z trwającego dwa lata małżeństwa urodził się Cornelius, którego później adoptował ojciec Passani, Antoine[2]. Mieszkał on w pobliżu byłej żony i córki, często ich odwiedzając[2].

Po ukończeniu Marymount International School w Paryżu, Passani została dziennikarką[2]. Otrzymała angaż w lokalnym dzienniku „France Soir”, pracując jako reporterka[2]. W 1952 została wysłana przez redakcję gazety do Rzymu, gdzie przeprowadziła wywiad z amerykańskim aktorem Gregorym Peckiem, który był w trakcie realizacji zdjęć do filmu Rzymskie wakacje (1953)[3][4]. Następnie podjęła pracę w gazecie codziennej „Paris-Presse”[5][6]. Pół roku później aktor dostał od swojego przyjaciela kopię wywiadu. Pomimo słabej znajomości języka francuskiego, tekst spodobał się Peckowi[6]. Następnego dnia zadzwonił do redakcji „France Soir”, gdzie poinformowano go, że Passani przeniosła się do „Paris-Presse”[6]. Nawiązawszy kontakt z dziennikarką, aktor zaprosił ją na tor wyścigowy w Paryżu, gdzie razem oglądali wyścigi konne. Po zawodach udali się na kolację[5]. Aby móc przyjąć zaproszenie na wspomniane wyścigi, Passani zrezygnowała z wywiadu z teologiem Albertem Schweitzerem, który spóźnił się na umówioną godzinę[2][5].

Dzień po sfinalizowaniu rozwodu przez Pecka z pierwszą żoną, Gretą Kukkonen, para pobrała się 31 grudnia 1955 w Santa Ynez w stanie Kalifornia[7]. Ślubu udzielił im sędzia Arden Jensen z sądu okręgowego w Santa Barbara[7]. Uroczystości weselne odbyły się na ranczu jednego z przyjaciół Pecka w Lompoc[8]. Wspominając swoje pierwsze spotkanie z aktorem, przyznała na łamach „Los Angeles Timesa”: „Uważałam go za niezwykłego człowieka, byłam po prostu szczęśliwa, że go poznałam, to wszystko”[1].

Veronique i Gregory Peck (1959)

Od połowy lat 50. XX wieku na stałe przebywała w Ameryce[1]. Była aktywną filantropką na terenie Wielkiego Los Angeles[1]. Towarzyszyła mężowi przy okazji premier filmowych[9] i różnych kameralnych przyjęciach w Białym Domu[10], wystawianych przez prezydentów Lyndona B. Johnsona[11] i Ronalda Reagana w 1983[12]. Bliska więź przyjacielska łączyła ją z pierwszą damą Lady Bird Johnson[11]. Na początku 1956 jej zdjęcie z mężem ukazało się na okładce magazynu „Look”[9][13].

Wraz z Peckiem aktywnie wspierała akcje charytatywne. W latach 60. zebrali na konto organizacji pomagającej ludziom w walce z chorobą nowotworową American Cancer Society, kwotę pięćdziesięciu milionów dolarów[1]. W 1967 została uhonorowana przez dziennik „Los Angeles Times” tytułem „kobiety roku”[1]. Była współzałożycielką Inner City Cultural Center, zespołu teatralnego złożonego z różnych grup etnicznych[14] oraz Los Angeles Music Center[1]. W 1976 Veronique Peck została naturalizowaną obywatelką Stanów Zjednoczonych[1].

W 2003, krótko po śmierci męża, przejęła kontrolę nad programem Gregory Peck Reading Series, mającym na celu zbieranie funduszy na rzecz Biblioteki Publicznej hrabstwa Los Angeles[1]. 5 kwietnia 2012 wraz z najbliższą rodziną wzięła udział w prywatnej ceremonii wystawionej przez prezydenta Baracka Obamę w Białym Domu z okazji 96. rocznicy urodzin Gregory’ego Pecka i 50. rocznicy premiery filmu Zabić drozda (1962)[1], zekranizowanego na podstawie powieści Harper Lee z 1960[15][16].

Śmierć

Veronique Peck zmarła 17 sierpnia 2012 w wieku 80 lat w swoim domu w Los Angeles z powodu dolegliwości sercowych[1]. Pozostawiła dwójkę dzieci: syna Anthony’ego (ur. 1956)[9], córkę Cecilię Peck (ur. 1958)[17] oraz troje wnucząt i młodszego brata, Corneliusa Passani[1]. Została pochowana obok męża w mauzoleum Katedry Matki Bożej Anielskiej w Los Angeles[18].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Valerie J. Nelson. Veronique Peck Dies at 80; Gregory Peck’s Widow Was L.A. Philanthropist. „Los Angeles Times”. ISSN 0742-4817. . . (ang.). 
  2. ↑ a b c d e f g h Fishgall 2002 ↓, s. 176.
  3. ↑ Fishgall 2002 ↓, s. 175.
  4. ↑ Movies Break Up Marriages. „Ebony”, s. 108, wrzesień 1965. ISSN 0012-9011. 
  5. ↑ a b c Munn 1998 ↓, s. 117.
  6. ↑ a b c Freedland 1980 ↓, s. 128.
  7. ↑ a b Fishgall 2002 ↓, s. 190.
  8. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 141; Fishgall 2002 ↓, s. 191.
  9. ↑ a b c Munn 1998 ↓, s. 134.
  10. ↑ Munn 1998 ↓, s. 176.
  11. ↑ a b Freedland 1980 ↓, s. 197.
  12. ↑ Munn 1998 ↓, s. 216.
  13. ↑ Freedland 1980 ↓, s. 144.
  14. ↑ Munn 1998 ↓, s. 180.
  15. ↑ Robert Sulivan: LIFE The Enduring Legacy of Harper Lee and To Kill a Mockingbird. Life, 2016. ISBN 978-1683303510. (ang.).
  16. ↑ Gerard Molyneaux: Gregory Peck: A Bio-bibliography. Greenwood Publishing Group, 1995, s. 153. ISBN 978-0412605901. (ang.).
  17. ↑ Munn 1998 ↓, s. 140.
  18. ↑ Mausoleum at the Cathedral of Our Lady of the Angels. „LA Weekly”. ISSN 0192-1940. . . (ang.). 

Bibliografia