Dzisiaj chcemy porozmawiać o Urszula Sztandar-Sztanderska, temacie, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Urszula Sztandar-Sztanderska to temat obejmujący szeroki zakres aspektów i może zainteresować bardzo zróżnicowaną publiczność. Od wpływu na obecne społeczeństwo po znaczenie historyczne, Urszula Sztandar-Sztanderska można analizować z różnych perspektyw i znajdować swoje miejsce w różnych dziedzinach wiedzy. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Urszula Sztandar-Sztanderska, aby zrozumieć jego znaczenie i konsekwencje, jakie ma dzisiaj.
Państwo działania | |
---|---|
Data urodzenia | |
Doktor habilitowana nauk ekonomicznych | |
Specjalność: ekonomika rynku pracy, makroekonomia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
2 kwietnia 1987 – nauki ekonomiczne |
Habilitacja |
22 marca 2000 – ekonomia |
Polska Akademia Nauk | |
Status |
członkini Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej |
Nauczycielka akademicka | |
uczelnia |
Katedra Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego; Wydział Nauk Ekonomicznych UW |
Stanowisko |
prodziekan ds. finansowych (2020–2024) |
Okres zatrudn. |
od 1976 |
Urszula Aniela Sztandar-Sztanderska (ur. 30 marca 1952) – polska ekonomistka, wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1976 ukończyła studia ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też doktoryzowała się w 1987 na podstawie rozprawy Powstawanie funduszu konsumpcji w Polsce (promotorka – Zofia Morecka) oraz habilitowała w 2000, przedstawiwszy dzieło Strukturalne podstawy bezrobocia w Polsce[1].
Jej zainteresowania naukowe obejmują funkcjonowanie rynku pracy i jego związki z procesami makroekonomicznymi, zwłaszcza: bezrobocie, w tym strukturalne, współzależność edukacji i rynku pracy, instytucjonalne uwarunkowania funkcjonowania rynku pracy, przyczyny zróżnicowania rynku pracy w przekroju terytorialnym i kwalifikacyjnym, źródła różnic w aktywności zawodowej według płci oraz wpływ otwarcia gospodarki na efekty zatrudnieniowe, efektywność polityki ekonomicznej w odniesieniu do rynku pracy i warunkowanej przez ten rynek, ekonomia edukacji[2].
Zawodowo związana z Katedrą Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego macierzystego wydziału, dyrektorka Ośrodka Badań Rynku Pracy UW[3]. Prodziekan do spraw finansowych w kadencji 2020–2024[4]. Pracowała także jako profesor nadzwyczajna w Instytucie Badań Edukacyjnych[1].
Wśród wypromowanych przez nią doktorów znaleźli się: Gabriela Grotkowska (2008), Michał Kurtyka (2012)[1].
Członkini Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej Polskiej Akademii Nauk[1] oraz Naukowej Rady Statystycznej przy Prezesie Głównego Urzędu Statystycznego (kadencja 2020–2024)[5]. Przewodnicząca Rady Rynku Pracy KPP „Lewiatan”[2].