Urszula Sztandar-Sztanderska

Dzisiaj chcemy porozmawiać o Urszula Sztandar-Sztanderska, temacie, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Urszula Sztandar-Sztanderska to temat obejmujący szeroki zakres aspektów i może zainteresować bardzo zróżnicowaną publiczność. Od wpływu na obecne społeczeństwo po znaczenie historyczne, Urszula Sztandar-Sztanderska można analizować z różnych perspektyw i znajdować swoje miejsce w różnych dziedzinach wiedzy. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Urszula Sztandar-Sztanderska, aby zrozumieć jego znaczenie i konsekwencje, jakie ma dzisiaj.

Urszula Sztandar-Sztanderska
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

30 marca 1952

Doktor habilitowana nauk ekonomicznych
Specjalność: ekonomika rynku pracy, makroekonomia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

2 kwietnia 1987 – nauki ekonomiczne
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

22 marca 2000 – ekonomia
Uniwersytet Warszawski

Polska Akademia Nauk
Status

członkini Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej

Nauczycielka akademicka
uczelnia

Katedra Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego; Wydział Nauk Ekonomicznych UW

Stanowisko

prodziekan ds. finansowych (2020–2024)

Okres zatrudn.

od 1976

Urszula Aniela Sztandar-Sztanderska (ur. 30 marca 1952) – polska ekonomistka, wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

W 1976 ukończyła studia ekonomiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też doktoryzowała się w 1987 na podstawie rozprawy Powstawanie funduszu konsumpcji w Polsce (promotorka – Zofia Morecka) oraz habilitowała w 2000, przedstawiwszy dzieło Strukturalne podstawy bezrobocia w Polsce[1].

Jej zainteresowania naukowe obejmują funkcjonowanie rynku pracy i jego związki z procesami makroekonomicznymi, zwłaszcza: bezrobocie, w tym strukturalne, współzależność edukacji i rynku pracy, instytucjonalne uwarunkowania funkcjonowania rynku pracy, przyczyny zróżnicowania rynku pracy w przekroju terytorialnym i kwalifikacyjnym, źródła różnic w aktywności zawodowej według płci oraz wpływ otwarcia gospodarki na efekty zatrudnieniowe, efektywność polityki ekonomicznej w odniesieniu do rynku pracy i warunkowanej przez ten rynek, ekonomia edukacji[2].

Zawodowo związana z Katedrą Makroekonomii i Teorii Handlu Zagranicznego macierzystego wydziału, dyrektorka Ośrodka Badań Rynku Pracy UW[3]. Prodziekan do spraw finansowych w kadencji 2020–2024[4]. Pracowała także jako profesor nadzwyczajna w Instytucie Badań Edukacyjnych[1].

Wśród wypromowanych przez nią doktorów znaleźli się: Gabriela Grotkowska (2008), Michał Kurtyka (2012)[1].

Członkini Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej Polskiej Akademii Nauk[1] oraz Naukowej Rady Statystycznej przy Prezesie Głównego Urzędu Statystycznego (kadencja 2020–2024)[5]. Przewodnicząca Rady Rynku Pracy KPP „Lewiatan”[2].

Przypisy