W tym artykule zbadamy temat Ugo Benelli z różnych perspektyw i w szerokim zakresie. Ugo Benelli to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w dzisiejszym społeczeństwie, a jego znaczenie dotyczy różnych obszarów codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty składające się na Ugo Benelli, analizując ich wpływ w różnych kontekstach i ogólnie ich wpływ na społeczeństwo. Od jego powstania do obecnej ewolucji, przechodząc przez jego implikacje w sferze osobistej, zawodowej i społecznej, zagłębimy się w złożoność Ugo Benelli i jego liczne aspekty. Poprzez tę analizę staramy się zaoferować kompleksową i wzbogacającą wizję, która zachęca do refleksji i debaty na temat Ugo Benelli i jego miejsca w naszej współczesnej rzeczywistości.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Strona internetowa | |
Ugo Benelli (ur. 20 stycznia 1935 w Genui[1][2]) – włoski śpiewak operowy, tenor.
Jako zwycięzca konkursu wokalnego organizowanego przez mediolańską La Scalę otrzymał od tego teatru stypendium na studia[1]. Zadebiutował jako śpiewak operowy w 1960 roku na scenie La Piccola Scala[1][2]. Od 1967 roku występował na festiwalu operowym w Glyndebourne, gdzie kreował role Nemorina w Napoju miłosnym, Narcisa w Turku we Włoszech i Don Basilia w Weselu Figara[2]. Rolą Ernesta w Don Pasquale debiutował w 1974 roku na deskach Covent Garden Theatre w Londynie[2]. Występował na czołowych scenach operowych świata, m.in. w Operze Wiedeńskiej, Teatro Colón w Buenos Aires i Teatrze Bolszoj w Moskwie[1].
Specjalizował się w repertuarze komicznym, wcielał się w role m.in. Hrabiego Almavivy w Cyruliku sewilskim, Lindora we Włoszce w Algierze, Ramira w Kopciuszku[2]. W 1979 roku wystąpił w Operze Wrocławskiej, gdzie kreował role Ferranda w Così fan tutte i Ernesta w Don Pasquale[1].