Ugni molinae

W dzisiejszym świecie Ugni molinae zyskał szczególne znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, ekonomię, technologię, kulturę czy życie codzienne, Ugni molinae stał się powracającym i wpływowym tematem rozmów. Jego implikacje i reperkusje wywołały debaty, analizy i badania mające na celu zrozumienie jego znaczenia i zakresu. Z różnych perspektyw Ugni molinae wpłynął na podejmowanie decyzji i sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje. W tym artykule zbadamy wpływ Ugni molinae i jego wpływ na naszą obecną rzeczywistość.

Ugni molinae
Ilustracja
Ugni molinae
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mirtowce

Rodzina

mirtowate

Rodzaj

Ugni

Gatunek

Ugni molinae

Nazwa systematyczna
Ugni molinae Turcz.
Bull. Soc. Imp. Naturalistes Moscou 21(I): 579 (1848))[3]
Synonimy
  • Eugenia ugni (Molina) Hook. & Arn.
  • Myrtus molinae (Turcz.) Barnéoud
  • Myrtus ugni Molina
  • Ugni bridgesii O.Berg
  • Ugni philippii O.Berg
  • Ugni poeppigii O.Berg
  • Ugni ugni (Molina) Voss[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Ugni molinae – gatunek roślin z rodziny mirtowatych. Występuje naturalnie w formacjach zaroślowych i na skrajach lasów[4] w Ameryce Południowej, w środkowej i południowej części Chile i południowo-zachodniej Argentynie. Introdukowany rośnie na wyspach Juan Fernández, w Nowej Zelandii i w Wielkiej Brytanii[3]. Na wyspach Juan Fernández jest problematycznym gatunkiem inwazyjnym wypierającym tamtejszego endemita z tego samego rodzaju – Ugni selkirkii[5].

Gatunek znany też pod często używaną jeszcze nazwą naukową Myrtus ugni określany jest mianem „chilijskiej gujawy” (chilean guava), „truskawkowego mirtu” (strawberry myrtle) i „nowozelandzkiej (sic!) żurawiny” (NZ cranberry)[5]. Roślina jest uprawiana dla owoców, które używane są do wyrobu przetworów, zwłaszcza dżemów[5].

Gatunek jest typowym dla rodzaju Ugni[6].

Morfologia

Kwiaty
Owoce Ugni molinae
Pokrój
Niewielkie krzewy maksymalnie do 2 m wysokości[4], zwykle do 0,8 m, o pędach owłosionych[7].
Liście
Naprzeciwległe, pojedyncze[4]. Blaszka skórzasta, eliptyczna do lancetowatej, zaostrzona, o długości 2–2,5 cm i szerokości ok. 1 cm długości[7].
Kwiaty
Rozwijają się pojedynczo w kątach liści, zwisają w dół na szypułkach. Działki kielicha w liczbie pięciu u dołu zrośnięte w krótką rurkę, w góry długo rozcięte na równowąskie ząbki. Płatki w liczbie pięciu, tworzą dzwonkowatą koronę, są białoróżowe. Pręciki liczne, o krótkich nitkach – nie wystają poza okwiat. Dolna zalążnia tworzona jest z trzech owocolistków zwieńczona jest pojedynczą szyjką słupka[7][4].
Owoce
Kuliste, mięsiste, ciemnoczerwone jagody o średnicy ok. 6 mm[5], zawierające liczne nasiona[4].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ a b c Ugni molinae Turcz.. Plants of the World online . Royal Botanic Gardens, Kew. .
  4. ↑ a b c d e Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 316. ISBN 0-333-73003-8.
  5. ↑ a b c d David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 949, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  6. ↑ Ugni. Index Nominum Genericorum (ING) . Smithsonian Institution. .
  7. ↑ a b c Ugni Turcz.. Flora of Chile. Vol. 2 . eFloras.org. .