Ucho zewnętrzne
W tym artykule skupimy się na temacie Ucho zewnętrzne, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych kręgach i obszarach. Przez dziesięciolecia Ucho zewnętrzne był przedmiotem badań, analiz i refleksji, a jego znaczenie wciąż rośnie. Z biegiem czasu Ucho zewnętrzne na różne sposoby wpływał na ludzi, społeczeństwa i społeczności, generując niezliczone opinie, stanowiska i podejścia. Przy tej okazji zagłębimy się w najbardziej istotne, kontrowersyjne i znaczące aspekty Ucho zewnętrzne, aby zagłębić się w jego znaczenie i zrozumieć jego wpływ w różnych kontekstach.
Ucho zewnętrzne (łac. auris externa[1]) – jedna z trzech (oprócz ucha środkowego i ucha wewnętrznego) części ucha kręgowców, wychwytująca fale dźwiękowe i kierująca je do ucha środkowego[2][3]. Najlepiej rozwinięte jest u ssaków, u których składa się z małżowiny usznej i przewodu słuchowego zewnętrznego, u ptaków, jaszczurek i krokodyli składa się jedynie z przewodu słuchowego zewnętrznego, u pozostałych kręgowców nie występuje[3].
Ucho zewnętrzne u człowieka
U człowieka ucho zewnętrzne składa się z małżowiny usznej i przewodu słuchowego zewnętrznego oddzielonego od ucha środkowego przez błonę bębenkową.
Małżowina uszna
Małżowina uszna zbudowana jest z chrząstki otoczonej ochrzęstną, tkanki podskórnej i skóry.
Do poszczególnych składowych małżowiny zalicza się:
- obrąbek (łac. helix) – zaokrąglona zewnętrzna część chrząstki;
- czółenko (łac. scapha) – wewnętrzna, wklęsła część obrąbka;
- grobelka (łac. antihelix) – wewnętrzna krawędź małżowiny;
- muszla małżowiny (łac. concha auriculae) – zagłębienie zbudowane z tkanki łącznej, położone tuż za przewodem słuchowym zewnętrznym;
- dół trójkątny (łac. fossa triangularis) – zagłębienie położone od przodu pomiędzy odnogami grobelki;
- skrawek (łac. tragus) – mały, pokryty włosami występ chrząstki zlokalizowany tuż przed ujściem przewodu słuchowego zewnętrznego;
- przeciwskrawek (łac. antitragus) – wyniosły fałd chrząstki leżący nad płatkiem.
Jedynie dolna część małżowiny nie posiada chrząstki; luźno zwisająca część małżowiny tworzy płatek małżowiny usznej.
Przewód słuchowy zewnętrzny
Przewód słuchowy zewnętrzny ma około 3,5 cm długości, jest wygięty w kształt litery „S”. Składa się z przyśrodkowej części kostnej i bocznej części chrzęstnej.
Przypisy
- ↑ Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1404, ISBN 83-200-1923-0.
- ↑ Maria Śmiałowska: ucho. W: Encyklopedia biologiczna. Czesław Jura, Halina Krzanowska (red). T. XI: Tk–Wr. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 126. ISBN 83-85909-55-9.
- ↑ a b Andrzej Jasiński, Narząd równoważno-słuchowy. Ucho zewnętrzne, Henryk Szarski (red.), Anatomia porównawcza kręgowców. Część druga, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 496, ISBN 83-01-02274-4.
Bibliografia
- Anatomia kliniczna głowy i szyi. red. Ryszard Aleksandrowicz, Bogdan Ciszek. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 978-83-200-3243-7.
