W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Tęczówka, badając jego różne aspekty i znaczenie dzisiaj. Od swoich początków po znaczenie we współczesnym społeczeństwie, Tęczówka odegrał zasadniczą rolę w różnych obszarach, wpływając na życie ludzi na różne sposoby. Na tych stronach będziemy badać jego ewolucję w czasie, analizować jego implikacje w różnych sferach życia codziennego i zastanawiać się nad jego wpływem na dzisiejszy świat. Przygotuj się na zanurzenie się w podróż pełną odkryć i poznania Tęczówka, a odkryjesz, jakie znaczenie ma on w naszym codziennym życiu.
Tęczówka to niebieski (w tym oku) obszar okalający źrenicę
Tęczówka (łac.iris) – element budowy oka, nieprzezroczysta tarczka stanowiąca przednią część błony naczyniowej. W centrum zawiera otwór zwany źrenicą[1][2] (łac. pupilla). Na przedniej powierzchni widać regularnie ułożone wyniosłości (beleczki, trabeculae) oraz wgłębienia (zatoki, cryptae). Na jej tylnej powierzchni obecne są fałdy tęczówki (nieregularne zagłębienia i uwypuklenia)[3].
Analiza tęczówki oka człowieka wykorzystywana jest w irydologii[5][6].
Mięśnie tęczówki
Tęczówka zawiera dwa układy włókienek mięśniowych, które działając antagonistycznie sprawiają, że działa ona jak przysłona fotograficzna i reguluje dopływ światła do soczewki[1][2].
Mięsień zwieracz źrenicy (łac.musculus sphincter pupillae), unerwiony przez włókna przywspółczulne[1][2] pozazwojowe pochodzące ze zwoju rzęskowego – nerwy rzęskowe krótkie[4] (włókna przedzwojowe pochodzą z jądra przywspólczulnego nerwu okoruchowego[4]), ma wiązki mięśniowe ułożone spiralnie[1] i znajduje się przy brzegu źrenicy[2].
Mięsień rozwieracz źrenicy (łac.musculus dilatator pupillae), unerwiony przez włókna współczulne[1][2] pozazwojowe ze zwoju szyjnego górnego pnia współczulnego[4] (włókna przedzwojowe pochodzą z jądra pośrednio-bocznego odcinka C8-Th12 rdzenia kręgowego)[4], ma wiązki mięśniowe ułożone promieniście[1] między obwodem tęczówki a źrenicą[2].
Dr Bernard Jensen, Dr Donald V. Bodeen: Co Twoje oczy mówią o zdrowiu - Irydologia w praktyce. Białystok: Studio Astropsychologii, 2011. ISBN 978-83-7377-501-5.
Aliona Szmukała-Rostovceva: Irydologia zilustrowana. Praktyczny poradnik. Znaki irydologiczne na ponad 230 zdjęciach. Gdańsk: GWP, 2014. ISBN 978-83-60577-91-2.
Jerzy Walocha: Anatomia prawidłowa człowieka. Wyd. I. T. Głowa i Szyja. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2013, s. 111–112. ISBN 978-83-233-3581-8.