Teresa Delekta

W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Teresa Delekta we współczesnym społeczeństwie. Teresa Delekta to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, wywołując intensywne debaty i analizy w wielu dziedzinach nauki. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, Teresa Delekta był przedmiotem niekończących się badań i refleksji. W tym artykule sprawdzimy, jak Teresa Delekta ukształtował dzisiejszy świat i jakie ma konsekwencje dla przyszłości. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy na Teresa Delekta, zapewniając kompleksową i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.

Teresa Delekta
Janka, Teresa
kapitan kapitan
Data urodzenia

23 sierpnia 1906

Data śmierci

20 marca 1983

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

AK Armia Krajowa

Stanowiska

szef łączności konspiracyjnej Okręgu Śląsk ZWZ-AK

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami

Teresa Delekta ps. Janka[1], Teresa[2] (ur. 23 sierpnia 1906, zm. 20 marca 1983[3]) – działaczka harcerska, nauczycielka, kapitan, szef łączności konspiracyjnej Okręgu Śląsk Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej podczas II wojny światowej.

W okresie międzywojennym była nauczycielką, harcerką[4], komendantką powiatową Przysposobienia Wojskowego Kobiet w Olkuszu. Podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku została ranna w trakcie nalotu bombowego we Włodawie. W tym samym miesiącu przystąpiła do konspiracji[1]. Była zastępczynią, następnie szefową łączności Obwodu Służby Zwycięstwa Polski-Związku Walki Zbrojnej Olkusz[5]. Kierownictwo nad łącznością przejęła w grudniu 1940 roku, po przeniesieniu jej szefowej Elżbiety Zawackiej do Komendy Głównej ZWZ w Warszawie i przydzieleniu jej nowych zadań[6]. Należała do współpracowniczek Henryka Kowalówki[7]. W styczniu 1941 roku została szefową łączności konspiracyjnej Komendy Okręgu Śląskiego. W maju 1942 roku uniknęła aresztowania, ukrywając się w Warszawie. W 1943 roku wróciła na Śląsk, podejmując się ponownie zadań konspiracyjnych[1].

Po wojnie była inwigilowana i szykanowana przez władze komunistyczne. Zmarła w ubóstwie w 1983 roku[1].

Została odznaczona Orderem Virtuti Militari V klasy, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Minczykowska 2014 ↓, s. 73.
  2. ↑ Andrzej Łydka: Rosjanie! Uważajcie na Polki. polska-zbrojna.pl, 2015-03-08. .
  3. ↑ a b Ryszard Ziobroń: Kpt. Teresa Delekta. kw.pl.eu.org. .
  4. ↑ Sypień i Dziechciarz 2015 ↓, s. 189.
  5. ↑ Minczykowska 2014 ↓, s. 73, 84.
  6. ↑ Minczykowska 2014 ↓, s. 84.
  7. ↑ Piwowarski 2000 ↓, s. 78.

Bibliografia

  • Katarzyna Minczykowska: Cichociemna. Generał Elżbieta Zawacka „Zo”. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2014. ISBN 978-83-7399-620-5.
  • Stanisław Piwowarski. Wierna służba Ojczyźnie: o Henryku i Józefie Kowalówkach. „Wadoviana : przegląd historyczno-kulturalny”. 5, 2000. 
  • Jacek Sypień, Olgierd Dziechciarz: Pamięć śladów Ślady pamięci – miejsca pamięci narodowej na ziemi olkuskie. Olkusz: Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna w Olkuszu, 2015. ISBN 978-83-922698-3-0.