Teodozjusz (Samojłowicz)
W dzisiejszym świecie Teodozjusz (Samojłowicz) to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na społeczeństwo czy wpływ na kulturę popularną, Teodozjusz (Samojłowicz) stał się centralnym punktem debaty i refleksji. W tym artykule zbadamy różne aspekty Teodozjusz (Samojłowicz) i zbadamy jego znaczenie w bieżącym kontekście. Od jego powstania po możliwe konsekwencje, zagłębimy się w dogłębną analizę Teodozjusz (Samojłowicz) i jego roli we współczesnym świecie.
| Pawieł Samojłowicz | |
| Biskup brazylijski | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1884 |
| Data i miejsce śmierci |
1 marca 1968 |
| Biskup brazylijski | |
| Okres sprawowania |
1934–1968 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1912/1915 |
| Diakonat |
do 1915 |
| Prezbiterat |
1915 |
| Chirotonia biskupia |
1930 |
| Data konsekracji |
1930 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Teodozjusz, imię świeckie Pawieł Iwanowicz Samojłowicz (ur. 7 czerwca?/19 czerwca 1884 w Mokranach, zm. 1 marca 1968 w São Paulo) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.
Życiorys
Był synem kapłana prawosławnego. W 1905 ukończył seminarium duchowne w Wilnie i przez kolejne dwa lata służył jako psalmista w wiejskiej parafii. Święcenia kapłańskie przyjął jako mężczyzna żonaty w 1907; jego małżonka zmarła rok później. W 1910 podjął studia w Petersburskiej Akademii Duchownej. Podczas nauki, w 1912, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Teodozjusz (według innej wersji nastąpiło to dopiero w 1915)[1]. Akademię Duchowną ukończył w 1914 i w tym samym roku został asystentem nadzorcy szkoły duchownej w Tomsku. Po roku został przeniesiony na analogiczne stanowisku w szkole duchownej w Obojani. W 1915 został wyświęcony na hieromnicha. Od 1918, gdy szkoła duchowna została zamknięta przez władze radzieckie, przez rok żył w monasterze Ikony Matki Bożej „Znak” w Obojani[1].
W 1919 został kapelanem w wojskach Białych. Rok później razem z wycofującymi się siłami Białych wyjechał z Rosji do Konstantynopola, gdzie został kapelanem szpitalnym przy ambasadzie rosyjskiej. W 1921 razem z metropolitą Antonim (Chrapowickim) wyjechał do Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Został przyjęty w jurysdykcję Serbskiego Kościoła Prawosławnego i służył kolejno w eparchiach timockiej, szabackiej, bitolskiej i pakrackiej[1].
W 1930 przystąpił do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, po czym został wyświęcony na biskupa Detroit w tej jurysdykcji. W 1934 mianowano go ordynariuszem eparchii brazylijskiej. Nadzorował wszystkie parafie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji w Ameryce Południowej, poza Argentyną. Z jego inicjatywy wzniesiony został sobór św. Mikołaja w São Paulo[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Феодосий (Самойлович). . .