Teodoro Picado Michalski
W tym artykule chcemy zgłębić temat Teodoro Picado Michalski i zagłębić się w jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Teodoro Picado Michalski to koncepcja, która w ostatnich latach przykuła uwagę wielu osób, a jej znaczenie rozciąga się na różne obszary codziennego życia. Od wpływu na zdrowie psychiczne po wpływ w miejscu pracy, Teodoro Picado Michalski okazał się odgrywać znaczącą rolę w sposobie, w jaki stawiamy czoła wyzwaniom i możliwościom, które pojawiają się w naszym codziennym życiu. W tym artykule będziemy starali się przeanalizować różne perspektywy na temat Teodoro Picado Michalski i jego wpływu na nasze społeczeństwo, oferując szczegółową analizę, która zachęca do refleksji i debaty na ten obecnie kluczowy temat.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| 31. Prezydent Republiki Kostaryki | |
| Okres |
od 8 maja 1944 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| |
Teodoro Picado Michalski (ur. 10 stycznia 1900 w San José, zm. 1 czerwca 1960 w Managui) – kostarykański adwokat, pisarz, dziennikarz i polityk, prezydent Kostaryki w latach 1944–1948[1].
Życiorys
Syn polskiej lekarki pochodzącej z Noworadomska (ob. Radomsko), Jadwigi Michalskiej i kostarykańskiego lekarza, Teodoro Picado Marína. Jego matka była pierwszą w Kostaryce kobietą-lekarzem, położyła duże zasługi dla rozwoju medycyny w tym kraju. Od 1917–1923 Teodoro Picado Michalski wykładał w szkole rolniczej, równocześnie od 1918 do 1923 wykładając historię w liceum. Od 1923 do 1930 pracował jako prawnik dla United Fruit Company oraz dla Northern Railway Company.
W latach 1919–1924 Teodoro Picado Michalski odpowiadał za delegacje Kostaryki na konferencjach międzynarodowych. Od 1919 do 1920 był sekretarzem delegacji Kostaryki na konferencji państw Ameryki Środkowej. W 1929 uczestniczył w międzynarodowym Kongresie Statystycznym w Warszawie. Od 1930 do 1932 ponownie pracował jako nauczyciel, rok później został sekretarzem oświecenia publicznego w rządzie Kostaryki. W roku 1932 został ministrem edukacji, urząd sprawował do 1936, w latach 1936–1944 poseł do parlamentu. Od 1937 sprawował też funkcję profesora prawa międzynarodowego na uniwersytecie w San José. Był prawą ręką Rafaela Angela Calderona Guardii, prezydenta w latach 1940–1944. W 1944 wygrał wybory prezydenckie będąc kandydatem z ramienia liberalnej partii Bloque de la Victoria, chociaż jego kontrkandydat zarzucił mu sfałszowanie wyborów.
W 1946 stworzył Narodowy Instytut Geograficzny Kostaryki i stworzył niezawisły Trybunał Wyborczy. W dalszym ciągu współpracował ze swym poprzednikiem Rafaelem Ángelem Calderónem Guardią, będąc jego poplecznikiem. Sam zmagał się z ostrymi konfliktami politycznymi, które w owym czasie wstrząsały Kostaryką. Przetrwał kilka prób zamachu stanu. W końcu uzyskał poparcie partii komunistycznej, z którą w 1948 postanowił podjąć próbę przedłużenia swojej kadencji: w 1948 wybory prezydenckie wygrał Otilio Ulate Blanco, a Guardia nakazał Picado ich unieważnienie i pozostanie przy władzy, przez co w kraju wybuchła wojna domowa. Wkrótce przegrany Picado został odsunięty od władzy przez powstanie pułkownika Jose Figueresa Ferrera i zmuszony do wyjazdu z Kostaryki. Osiedlił się w Nikaragui[2], gdzie nawiązał tak bliskie relacje z dyktatorskim prezydentem tego kraju – Anastasio Somozą Garcią, że pełnił u niego funkcję sekretarza.
Zmarł w Managui. Został pochowany w rodzinnym grobowcu w Paraíso z zachowaniem „ceremonii należnej byłym głowom państwa”[2].
Przypisy
- ↑ Dariusz J. Michalski: Polski prezydent Kostaryki: Teodoro Picado Michalski. histmag.org, 2020-09-20. . .
- ↑ a b Kostaryka: od wojny domowej do Drugiej Republiki , histmag.org .
Bibliografia
- Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 482–483.
- Centrum informacji o Kostaryce.
