W tym artykule szczegółowo zgłębimy temat Tadeusz Jastrzębiec-Bobrowski, który wzbudził duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Dowiemy się o jego pochodzeniu, ewolucji na przestrzeni czasu oraz o tym, jak wpłynął na różne obszary codziennego życia. Ponadto zagłębimy się w różne perspektywy i opinie istniejące wokół Tadeusz Jastrzębiec-Bobrowski, a także w jego dzisiejsze znaczenie. Dzięki tej wyczerpującej analizie będziemy starali się w pełni zrozumieć, co reprezentuje Tadeusz Jastrzębiec-Bobrowski i jak zaznaczył się w historii przed i po.
Data i miejsce urodzenia |
4 czerwca 1876 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
31 stycznia 1936 |
Zawód, zajęcie |
artysta fotograf |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Tadeusz Jastrzębiec-Bobrowski (ur. 4 czerwca 1876 w Koropcu, zm. 31 stycznia 1936 w Warszawie) – polski artysta fotograf[1]. Członek rzeczywisty Fotoklubu Polskiego[2][3][4]. Prezes Zarządu Związku Polskich Towarzystw Fotograficznych[5][4][6]. Prezes Zarządu oraz prezes honorowy Polskiego Towarzystwa Fotograficznego[7][6]. Orędownik i popularyzator sztuki fotograficznej w Polsce[7][6]. Major Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej[1].
W 1889 roku podjął naukę zawodu w drukarni w Kołomyi – w 1901 został dyrektorem drukarni Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie[1]. W późniejszym czasie był dyrektorem wydawnictwa oraz drukarni dziennika porannego Kurier Lwowski[1]. W 1914 został żołnierzem Legionów Polskich – uczestniczył w walkach, w czasie kampanii w Karpatach (1914–1915)[1]. W 1918 przeniesiony na front włoski[1]. Po zakończeniu działań wojennych został komendantem Wojskowego Zakładu Karnego w Warszawie[1], w 1920 roku został zatrudniony w warszawskiej Komendzie Miasta[1], od 1923 roku – do śmierci był dyrektorem Głównej Drukarni Wojskowej w Warszawie[1][5].
Tadeusz Jastrzębiec-Bobrowski był związany z warszawskim środowiskiem fotograficznym – aktywnie uczestniczył w pracach Polskiego Towarzystwa Fotograficznego, będąc jego członkiem rzeczywistym oraz członkiem Zarządu PTF[1][7][4]. W latach 1928–1930 oraz w latach 1935–1936 pełnił funkcję prezesa Zarządu PTF[1][4][6][8]. W późniejszym czasie został prezesem honorowym Polskiego Towarzystwa Fotograficznego[7]. W latach 1935–1936 był również prezesem Zarządu Związku Polskich Towarzystw Fotograficznych w Polsce[5][4][8]. Był orędownikiem zorganizowanego i zjednoczonego ruchu fotograficznego w Polsce oraz popularyzatorem polskiej fotografii – pisał m.in. artykuły do ówczesnej specjalistycznej prasy fotograficznej[1][7]. W 1936 roku został przyjęty w poczet członków rzeczywistych Fotoklubu Polskiego[2][3][5].
Tadeusz Jastrzębiec-Bobrowski zginął śmiercią samobójczą w budynku Głównej Drukarni Wojskowej w Warszawie, w dniu 31 stycznia – pochowany w dniu 5 lutego 1936 roku, w kwaterze legionistów Cmentarza Wojskowego na Powązkach[1][4].
Źródło[1].