Sęp himalajski

W tym artykule poruszony zostanie temat Sęp himalajski, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Aby dokładnie zrozumieć ten temat, zbadane zostaną różne perspektywy i podejścia, które rzucą światło na jego znaczenie i wpływ dzisiaj. Celem szczegółowej i wyczerpującej analizy jest przedstawienie czytelnikowi kompleksowej i kompletnej wizji Sęp himalajski, dostarczając odpowiednich i aktualnych informacji, które przyczyniają się do wzbogacenia wiedzy i zrozumienia tej materii. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, celem jest zaoferowanie globalnej wizji, która pozwala nam głębiej zagłębić się w najważniejsze aspekty Sęp himalajski, zapewniając jasny i szczegółowy przegląd, który służy jako punkt wyjścia do przyszłych badań i refleksji.

Sęp himalajski
Gyps himalayensis[1]
Hume, 1869
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Gypini

Rodzaj

Gyps

Gatunek

sęp himalajski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Sęp himalajski[3] (Gyps himalayensis) – gatunek dużego ptaka padlinożernego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Ptak występujący głównie w Himalajach, według IUCN bliski zagrożenia wyginięciem.

Występowanie

Sęp himalajski występuje w Himalajach od północnego Pakistanu i północnych Indii przez południowy Tybet i Nepal do Bhutanu i środkowych Chin[4]. W kierunku północno-wschodnim spotykany w Pamirze do Tienszanu, a być może również w Tarbagataju i Ałtaju. Osobniki młodociane mogą zalatywać na równiny północnych Indii (Radżastan i Asam)[4] czy Bangladeszu[5]. Sępy himalajskie regularnie widywane są w Mjanmie, a zimą sporadycznie zalatują też do Tajlandii i Kambodży[5].

Systematyka

Gatunek po raz pierwszy opisany naukowo przez brytyjskiego ornitologa Allana Hume’a w 1869 roku[6]. Jako miejsce typowe autor wskazał Himalaje[6]. Nie wyróżnia się podgatunków[4][7].

Morfologia

Osobnik dorosły w locie

Długość ciała około 125 cm, rozpiętość skrzydeł u samców wynosi około 260 cm, u samic około 300 cm[8]. Masa ciała wynosi od 8 do 12 kg[4]. Przypomina sępa płowego, ale ma jaśniejsze lotki i nie tak wyraźnie białą kryzę. Dolna połowa grzbietu biaława.

Ekologia i zachowanie

Gatunek ten zamieszkuje obszary górskie, przeważnie na wysokości 1200–5500 m, ale był odnotowywany do 6000 m n.p.m. Zimą przemieszcza się na niższe wysokości, a osobniki młodociane rozpraszają się po równianach[5].

Gniazduje w niszach skalnych w niedostępnych ścianach klifów i przepaści. Zazwyczaj gniazduje pojedynczo lub w małych koloniach liczących cztery do sześciu[9], a niekiedy do kilkunastu par[4].

Żywi się niemal wyłącznie padliną[4][9].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2014 roku uznaje sępa himalajskiego za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened). Wcześniej, od 1988 roku uznawany był za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Liczebność populacji, według ostrożnych szacunków, zawiera się w przedziale 66–334 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[2][5].

Przypisy

  1. ↑ Gyps himalayensis, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b Gyps himalayensis, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Gypini Blyth, 1851 (Wersja: 2019-03-24). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
  4. ↑ a b c d e f W.S. Clark, P. Boesman, G.M. Kirwan, J.S. Marks, C.J. Sharpe: Himalayan Griffon (Gyps himalayensis). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2015. . (ang.).
  5. ↑ a b c d Species factsheet: Gyps himalayensis. BirdLife International, 2020. . (ang.).
  6. ↑ a b A.O. Hume: My scrap book: or rough notes on Indian zoology and ornithology. Kalkuta: C.B. Lewis, Baptist Mission Press, 1869, s. 12, 15. (ang.).
  7. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). . (ang.).
  8. ↑ E. Keller, prof. dr. J. H. Reichholf, G. Steinbach i inni: Leksykon zwierząt: Ptaki. Cz. 1. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 153. ISBN 83-7227-891-1.
  9. ↑ a b Species account: Himalayan Vulture Gyps himalayensis. Global Raptor Information Network . The Peregrine Fund. . (ang.).

Linki zewnętrzne