Szewc (typografia)

W tym artykule o Szewc (typografia) zagłębimy się w temat, który z biegiem czasu wzbudził zainteresowanie wielu osób. Szewc (typografia) to temat, który był przedmiotem debaty, badań i refleksji, a zrozumienie jego wpływu na nasze społeczeństwo jest niezbędne. Przez lata Szewc (typografia) wzbudził różne opinie i stanowiska, generując bogatą wymianę pomysłów i perspektyw. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Szewc (typografia), od jego pochodzenia po dzisiejsze znaczenie. Mamy nadzieję, że ta lektura wzbogaci i pozwoli nam poszerzyć naszą wiedzę na temat Szewc (typografia).

Przykład szewca

Szewc (ang. orphan) – błąd typograficzny polegający na pozostawieniu pierwszego (lub półtora, rzadziej dwóch) wiersza nowego akapitu u dołu łamu tekstu[1][2].

Szewce wpływają na estetykę łamu i całej strony – naruszają foremny, symetryczny układ tekstu na stronie, odstając swoim kształtem od pozostałych akapitów. Są tym bardziej widoczne, gdy nowy akapit składany jest z wcięciem (np. wydzielony dłuższy cytat). W celu zlikwidowania szewca zmienia się miejsca dzielenia wyrazów lub parametry trackingu w poprzedzającym go akapicie, tak by wydłużyć go o dodatkowy wiersz (uważając przy tym na powstanie wdowy)[1]. W przypadku powieści z licznymi jednowierszowymi dialogami usunięcie szewców bywa niemożliwe[2].

Przypisy

  1. a b James Felici, Kompletny przewodnik po typografii, Gdańsk: słowo/obraz, 2006, s. 175–177, 202, 355, ISBN 978-83-89945-15-0.
  2. a b Adam Wolański, Edycja tekstów, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 28, ISBN 978-83-01-15623-7.