Szejk Tusi

W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu życiu Szejk Tusi, osoby, która pozostawiła swój ślad w historii. Od skromnych początków po najwybitniejsze osiągnięcia Szejk Tusi był wpływową postacią w swojej dziedzinie. Poprzez szczegółową analizę jego kariery odkryjemy przyczyny jego sukcesu i wpływ, jaki wywarł na otaczający go świat. Mamy nadzieję, że dzięki dogłębnemu spojrzeniu na jego doświadczenia, osiągnięcia i wyzwania rzuci światło na znaczenie Szejk Tusi i jego trwałego dziedzictwa.

Abu Dżafar Muhammad Ibn Hassan Tusi
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 995
Tus

Data i miejsce śmierci

2 grudnia 1067
An-Nadżaf

Miejsce spoczynku

An-Nadżaf, Irak

Zawód, zajęcie

uczony, wykładowca, narrator hadisów

Wyznanie

islam szyicki

Abu Dżafar Muhammad Ibn Hassan Tusi (pers. ابوجعفر محمد بن حسن طوسی), potocznie zwany Szejkiem Tusi (pers. شیخ طوسی), Szejk al-Taʾifah (arab. ‏شيخ الطائفة‎) (ur. około 995 w Tus, zm. 2 grudnia 1067 w Nadżafie) – perski uczony muzułmański, szyita, autor znanych i wysoko cenionych przez szyitów zbiorów tradycji pt. „Tahdhib al-Ahkam” i „Al-Istibsar” będących częścią czterech głównych prac-zbiorów hadisów islamu szyickiego.

Szejk Tusi urodził się w starożytnym mieście Tus, na terenie dzisiejszego Iranu. Następnie udał się do Bagdadu, pod panowaniem Bujidzów, aby pogłębiać i przekazywać islamską wiedzę. Po złupieniu miasta przez Seldżukidów i utracie wielu dzieł, Tusi udał się do Nadżafu, gdzie założył seminarium teologiczne, późniejszego duchowego miasta szyitów. Tam też zmarł 2 grudnia 1067[1][2].

Autor wielu zaginionych i zniszczonych (w najeździe Seldżukidów) prac, polemik i rozpraw. Jako usulita prowadził intensywne debaty z achbarystami w obrębie szkoły dżafaryckiej[3].

Przypisy

  1. ↑ IslamicLaws: Sheikh Abu Jafar Toosi
  2. ↑ ImamReza: Shaykh Tusi. . .
  3. ↑ Clifford Edmund Bosworth & Brill Archive, 1989. The Encyclopedia of Islam. Księga 6, s. 549