Szczastia

Dziś Szczastia jest tematem szeroko dyskutowanym i analizowanym w różnych obszarach społeczeństwa. Jego wpływ dotarł do różnych obszarów, od zdrowia po technologię, politykę i ekonomię. Szczastia wywołał serię debat i kontrowersji, które podkreśliły znaczenie jego badania i zrozumienia. Przez lata Szczastia ewoluował i dostosowywał się do zmian i wyzwań, przed którymi stanął, stając się tematem zainteresowania zarówno ekspertów, jak i hobbystów. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i konsekwencje Szczastia, aby zapewnić pełną i zaktualizowaną wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.

Szczastia
Щастя
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 ługański

Powierzchnia

1,11[1] km²

Populacja (1 stycznia 2019)
• liczba ludności


11 887[2]

Kod pocztowy

91480

Tablice rejestracyjne

BB

Położenie na mapie obwodu ługańskiego
Mapa konturowa obwodu ługańskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szczastia”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Szczastia”
Ziemia48°44′17″N 39°13′52″E/48,738056 39,231111
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Szczastia (ukr. Щастя) − miasto na Ukrainie w obwodzie ługańskim, na lewym brzegu rzeki Doniec.

Miasto satelickie Ługańska, oddalone od niego o 24 km (odległość trasami samochodowymi)[1].

Historia

Pierwotnie w miejscu dzisiejszego miasta znajdowała się wieś Szczastia założona w połowie XVIII wieku przez chłopów pańszczyźnianych, którzy z Ukrainy Prawobrzeżnej uciekali na wolne ziemie nad Dońcem[3]. Jednak już w 1754 Katarzyna II podarowała przylegające do Dońca ziemie wraz z mieszkańcami swojemu nadwornemu Grigorijowi Kowalińskiemu, od nazwiska którego wieś zaczęła być nazywana Kowaliwką[4].

W 1914 we wsi poświęcono murowaną cerkiew pod wezwaniem św. Katarzyny, wybudowaną z inicjatywy właściciela wsi Kowalińskiego. W czasach radzieckich cerkiew zamknięto i zrujnowano. W jej pomieszczeniach urządzono stajnię oraz skład zboża. Odbudowę cerkwi rozpoczęto w 1990. Obecnie świątynia należy do Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego[5].

Głównym obiektem przemysłowym miasta jest Ługańska Elektrownia Cieplna, której budowa została rozpoczęta w 1952. Dzięki obiektowi dotychczasowa wieś przeżyła rozbudowę i gwałtowny napływ mieszkańców[6].

W 1963 miejscowość otrzymała prawa miejskie[7].

Demografia

Liczba mieszkańców miasta Szczastia w poszczególnych latach

[3][4][8][9][10]

Według danych uzyskanych w spisie ludności z 2001 w mieście zamieszkiwało 13770 osób. 11,23% mieszkańców wskazało język ukraiński jako swój język ojczysty, dla 87,98% językiem ojczystym był zaś rosyjski[10].

Przypisy

  1. ↑ a b Щастя – облікова картка. Верховна Рада України. . .
  2. ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.47
  3. ↑ a b Історія міст і сіл УРСР. Луганська область. Київ: 1968, s. 116.
  4. ↑ a b Історія. Щастинська міська рада. . . (ukr.).
  5. ↑ Андрей Пухов: Свято-Екатериненский храм в городе Счастье. 2013-01-11. . . (ros.).
  6. ↑ Історія міст і сіл УРСР. Луганська область. Київ: 1968, s. 117-120.
  7. ↑ Счастье // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 2. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.435
  8. ↑ Тимошенко Г.М. (red.): Статистичний збірник «Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року». Київ: Державна служба статистики України, 2013, s. 73.
  9. ↑ Кількість наявного та постійного населення за статтю та типом поселень. Держстат України. . (ukr.).
  10. ↑ a b Розподіл населення за рідною мовою, Луганська область. Держстат України. . (ukr.).

Bibliografia

  • Енциклопедія українознавства. У 10-х т. / Гол. ред. Володимир Кубійович. — Париж; Нью-Йорк: Молоде Життя, 1954—1989.
Miasta obwodu ługańskiego

Rejony obwodu ługańskiego
Rejony

herb obwodu ługańskiego