Syrpuć (książę)
W tym artykule zajmiemy się kwestią Syrpuć (książę), która w ostatnich latach staje się coraz bardziej aktualna. Syrpuć (książę) to temat, który wzbudził duże zainteresowanie zarówno w środowisku naukowym, jak i w ogóle w społeczeństwie, ze względu na jego wpływ na różne obszary. Od początków do obecnej ewolucji Syrpuć (książę) był przedmiotem wielu badań i debat, które miały na celu zrozumienie jego wpływu na nasze środowisko. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Syrpuć (książę), analizując jego znaczenie, konsekwencje i możliwe przyszłe perspektywy, jakie może oferować ten temat.
| Rodzina | |
|---|---|
| Żona | |
| Dzieci | |
| Rodzeństwo |
Syrpuć (starorus. Сирпутий[a], Сирпятий[b][1], żył w XIII w.) – książę kiernowski, pochodzący z Wielkiego Księstwa Litewskiego[2].
Życiorys
Syrpuć był księciem plemiennym, który wraz ze swoim bratem, Trojdenem, późniejszym wielkim księciem litewskim, panował na Kiernowie[2].
W 1277 r. według Rocznika Traski i jednej z wersji Rocznika małopolskiego, miał miejsce najazd litewski na ziemię łęczycką, znajdującą się w ryzach Królestwa Korony Polskiej. Przypuszcza się, że najazd ten był dowodzony przez wspomnianego Syrpucia. Wiadomym jest natomiast, że Trojden miał wysłać Syrpucia w 1278 roku na łupieską wyprawę w okolice Lublina. Tam litewskie oddziały zostały pokonane pod Równem w potyczce z Leszkiem Czarnym[3].
Według przypuszczeń polskiego historyka, Władysława Semkowicza, Syrpuć był protoplastą rodu Ościkowiczów, za czym silnie przemawia jego imię, powtarzające się w końcu XIV i XVI w. w tej rodzinie, występując wówczas jako przydomek niektórych jej członków. Ważnym argumentem jest również przytoczony przez Semkowicza fakt, iż Kiernów, na którym panował Syrpuć, był kolebką rodu Ościkowiczów[2].
Niektóre ze źródeł podają, że Syrpuć był tą samą osobą co Narymunt, noszącą dwa różne imiona – jedno normandzkie a drugie wielkolitewskie[4].
Przypisanie go do rodu Ościkowiczów oznacza też wspólne pokrewieństwo z Radziwiłłami, Sudymuntowiczami czy Dziewiałtowskimi[2].
Jego synem miał być Lizdejko[2].
Genealogia
Genealogia rodzinna została utworzona na podstawie fragmentu Władysława Semkowicza w Roczniku Polskiego Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie[5].
Oprócz zawartych w drzewie genealogicznym rodzin wielkolitewskich, Wojciech Kojałowicz wymienia w swych pracach szereg innych rodzin, łącząc je z rodem Krystyna Ościka (tj. Skop, Możejko, Sirewicz, Narbut, Piećko, Sokół, Wojna i in.), jednakże źródła współczesne nie dają żadnego oparcia do genealogicznego powiązania z nim tych rodzin[6].
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dąbrowski, Jusupović 2017 ↓, s. 475.
- ↑ a b c d e Semkowicz 1921 ↓, s. 44.
- ↑ zamki.name 2006 ↓.
- ↑ Ostykowicz 1935 ↓, s. 38.
- ↑ Semkowicz 1921 ↓, s. 47.
- ↑ Semkowicz 1921 ↓, s. 46.
Bibliografia
- Władysław Semkowicz, Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. 1920, t. V, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1921, s. 137.
- Jan Ostykowicz, Legendarne tło genezy rodowego herbu Giniatowiczów-Piłsudskich, Herold, t. III, Warszawa: Kolegjum Heraldyczne, 1935, s. 33–44.
- Dariusz Dąbrowski, Adrian Jusupović, Pomniki Dziejowe Polski: Kronika halicko-wołyńska, Irina Juriewej, Aleksandra Majorowa, Tatiana Wiłkuł, t. XVI, Seria II, Kraków–Warszawa: Polska Akademia Umiejętności, 2017, s. 842, ISBN 978-83-7676-251-7.
Linki zewnętrzne
- zamki.name: Trojden Litewski. zamki.name, 2006. . (pol.).