Stygimoloch

Dzisiaj zajmiemy się bardzo ważnym tematem Stygimoloch, który stał się istotny w różnych aspektach życia codziennego. Kwestia ta wzbudziła zainteresowanie wielu osób i wywołała intensywną debatę w całym społeczeństwie. Stygimoloch to temat będący przedmiotem badań, refleksji i analiz ekspertów z różnych dziedzin, którzy poświęcili czas i wysiłek na zrozumienie jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Stygimoloch, zbadamy jego wpływ w różnych obszarach i omówimy możliwe rozwiązania lub podejścia do skutecznego rozwiązania tego problemu.

Stygimoloch
Stygimoloch spinifer
Galton & Sues, 1983
Okres istnienia: mastrycht
68–65 mln lat temu
68/65
68/65
Ilustracja
Czaszka stygimolocha (Denver Museum of Nature and Science)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury ptasiomiedniczne

Podrząd

cerapody

Infrarząd

pachycefalozaury

Nadrodzina

Homalocephaloidea

Rodzina

Pachycephalosauridae

Rodzaj

stygimoloch

Gatunek

Stygimoloch spinifer

Stygimoloch (Stygimoloch spinifer) – dinozaur z rodziny pachycefalozaurów (Pachycephalosauridae); jego nazwa znaczy "ciernisty diabeł".

Żył w epoce późnej kredy (68-65 mln lat temu) na terenach Ameryki Północnej. Długość ciała do 3 m, wysokość ok. 1,7 m masa ok. 70 kg. Jego szczątki znaleziono w USA (stany Montana, Wyoming).

Stygimoloch żył w stadach i żerował na terenach leśnych. Był dwunożnym roślinożercą – miał krótkie przednie i dużo dłuższe tylne kończyny oraz długi ogon, utrzymywany podczas biegu równo z ciałem. Na głowie sterczały mu rogi, służące i do ozdoby i do walki, ale tylko między członkami stada. Podobnie jak współczesne barany, jelenie itp. samce stygimolochów często toczyły pojedynki na głowy, to o samicę, to o przywództwo w stadzie. Samce stawały naprzeciwko siebie i wyciągając szyję oraz pochylając łby szarżowały na siebie. Jednak nie zderzały się rogami, ale twardymi głowami. Grube kości na szczycie łba stygimolocha chroniły mózg.

Jack Horner przypuszcza, że skamieniałości określane jako drakoreks i stygimoloch należą tak naprawdę do młodych i dorastających pachycefalozaurów[1].

Przypisy

  1. JR Horner, MB Goodwin. Extreme Cranial Ontogeny in the Upper Cretaceous Dinosaur Pachycephalosaurus. „PLoS ONE”. 4 (10), s. e7626, 2009. DOI: 10.1371/journal.pone.0007626. (ang.).