Stubnica

W następnym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Stubnica i odkryjemy jego wiele aspektów. Od intrygującego pochodzenia po obecne skutki – zagłębimy się w ten temat, aby odkryć jego tajemnice. Poprzez wyczerpującą analizę i krytyczne podejście staramy się rzucić światło na Stubnica, oferując naszym czytelnikom kompleksowe i świadome spojrzenie na tę fascynującą dziedzinę. Dołącz do nas w tej wycieczce po Stubnica i odkryj wszystko, co kryje się za tym enigmatycznym wszechświatem.

Stubnica
Wisola, Wisala
Położenie
Państwo

 Polska

Region

Pojezierze Ińskie

Morfometria
Powierzchnia

173,9 ha

Wymiary
• max długość
• max szerokość


2,9 km
1,1 km

Głębokość
• maksymalna


15,4 m

Hydrologia
Klasa czystości wody

II (1993)[1]

Położenie na mapie gminy Ińsko
Mapa konturowa gminy Ińsko, blisko centrum na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Stubnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Stubnica”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Stubnica”
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego
Mapa konturowa powiatu stargardzkiego, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Stubnica”
Ziemia53°24′47″N 15°32′49″E/53,413056 15,546944

Stubnica (także Wisola) – jezioro na Pojezierzu Ińskim[2], położone w gminie Ińsko, w powiecie stargardzkim, w woj. zachodniopomorskim.

Jezioro znajduje się na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowym, ok. 1 km na południe od miasta Ińsko.

Według danych z 1994 r. powierzchnia zbiornika wynosi 173,9 ha. Maksymalna głębokość wynosi 15,4 m[3].

W typologii rybackiej Stubnica jest jeziorem leszczowym[3].

Jezioro jest podzielone na dwa plosa, przez półwysep wcinający się w jego wody od południa. Wokół północnej części zbiornika przeważają łąki i pola uprawne, a ploso południowe otoczone jest głównie lasami. Linia brzegowa akwenu jest silnie rozwinięta, liczne są zatoki i półwyspy[1].

Stubnica znajduje się w obszarze specjalnej ochrony ptaków Ostoja Ińska programu Natura 2000.

Około 1 km na południowy wschód od Stubnicy leży wieś Gronówko. Na wschód od jeziora biegnie droga wojewódzka nr 151.

Nazwę Stubnica wprowadzono urzędowo w 1949 roku, zastępując poprzednią niemiecką nazwę jeziora – Nethstubben-See[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Dorota Cydzik, Danuta Kudelska, Hanna Soszka, Atlas stanu czystości jezior Polski badanych w latach 1989-1993, Instytut Ochrony Środowiska, 1995, s. 53-56.
  2. ↑ Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. , warmaz.pl, 2018 (pol.).
  3. ↑ a b J.Filipiak, J.Sadowski: Jeziora szczecińskie. Akademia Rolnicza w Szczecinie, 1994.
  4. ↑ M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 8

Linki zewnętrzne