W dzisiejszym świecie Struna bębenkowa to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę polityczną, społeczną, naukową czy kulturalną, Struna bębenkowa przykuł uwagę ludzi ze wszystkich środowisk. Jego wpływ był znacząco odczuwalny w różnych aspektach życia codziennego, wywołując debatę, refleksję i działania. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Struna bębenkowa, analizując jego implikacje, pochodzenie, rozwój i przyszłe perspektywy. Nie ma wątpliwości, że Struna bębenkowa wyznaczył punkt zwrotny w naszym społeczeństwie, a zrozumienie jego zakresu jest niezbędne, aby zrozumieć obecny kontekst i możliwe trendy, które można zastosować.
Struna bębenkowa (łac. chorda tympani) – w anatomii człowieka nerw będący gałęzią nerwu twarzowego.
Rozpoczyna się w kości skroniowej odchodząc od przedniej powierzchni pnia nerwu twarzowego, pod kątem ostrym ku górze i do przodu. Biegnie w kanale kostnym do jamy bębenkowej, tworząc tam łuk wypukły ku górze, następnie układa się w fałdzie błony śluzowej na przyśrodkowej powierzchni błony bębenkowej pomiędzy odnogą długą kowadełka a rękojeścią młoteczka. W tym miejscu jej przebieg może być widoczny podczas otoskopii. Z jamy bębenkowej wydostaje się przez szczelinę skalisto-bebenkową, wchodząc do dołu podskroniowego. Biegnie dalej ku przodowi i dołowi przyśrodkowo od tętnicy oponowej środkowej i nerwu uszno-skroniowego a następnie łączy się z nerwem językowym dochodząc do jego tylnego brzegu.
Czasami struna bębenkowa oddaje do nerwu językowego jedynie gałęzie łączące zmierzając dalej samodzielnie do zwoju podżuchwowego.
Struna bębenkowa prowadzi następujące włókna:
Gałąź łącząca ze zwojem usznym (ramus communicans cum ganglio otico) – doprowadza do zwoju włókna ruchowe dla mięśnia dźwigacza podniebienia miękkiego.
Ze struną bębenkową związany jest zabieg operacyjny wykonywany przez otolaryngologów zwany chordotomią. Jest to przecięcie struny bębenkowej stosowane w przypadkach uporczywego ślinienia. Przecięcie struny bębenkowej odcina unerwienie przywspółczulne do ślinianki podżuchwowej i podjęzykowej hamując wydzielanie śliny.