Stanisław Zagajewski

W dzisiejszym świecie Stanisław Zagajewski to temat, który zyskał ogromne znaczenie i przykuł uwagę szerokiego spektrum społeczeństwa. Od momentu powstania Stanisław Zagajewski był przedmiotem debaty i dyskusji w różnych obszarach, budząc zarówno zainteresowanie, jak i kontrowersje. W miarę upływu czasu znaczenie Stanisław Zagajewski staje się coraz bardziej oczywiste, znacząco wpływając na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Stanisław Zagajewski, analizując jego wiele aspektów i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

Stanisław Zagajewski
Ilustracja
Popiersie Stanisława Zagajewskiego, CK Browar B we Włocławku
Data urodzenia

ok. 1927

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 2008
Włocławek

Zawód, zajęcie

rzeźbiarz

Miejsce zamieszkania

Włocławek

Narodowość

Polska

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Stanisław Zagajewski (ur. ok. 1927, zm. 4 kwietnia 2008 we Włocławku) – polski rzeźbiarz samouk, artysta z nurtu Art Brut, sztuki prymitywnej, surowej, intuicyjnej. Przez włocławian nazywany Stasiu Śrubka lub Włocławski Nikifor[1].

Życiorys

Rzeźba autorstwa Zagajewskiego na wystawie "Nikifor kontra Zagajewski" w Galerii Antresola w CK Browar B we Włocławku
Nagrobek Stanisława Zagajewskiego na cmentarzu komunalnym we Włocławku

Data i miejsce jego urodzin są nieznane. Został znaleziony zimą 1929 roku na stopniach kościoła św. Barbary w Warszawie. Znalezionemu dziecku przypisano imię i nazwisko i wpisano fikcyjną datę i miejsce urodzenia: (Warszawa, 27 września 1927). Dzieciństwo spędził w zakonnych zakładach opiekuńczych w Ciechocinku i Grabiu pod Toruniem. Zarabiał na życie wykonując wiele różnych zawodów: kucharza, ogrodnika, introligatora, krawca, był także stróżem nocnym i konwojentem. Wykonywał też sztukaterie na warszawskiej Starówce, pracował przy budowie MDM-u w Warszawie i Trasie W-Z.

Rzeźbienie w glinie było od najmłodszych lat jego wielką pasją i namiętnością. Jego zdolności zostały odkryte dość wcześnie, jednak do średniej szkoły plastycznej nie mógł zostać przyjęty, gdyż nie ukończył szkoły podstawowej, a do szkoły budowlanej – z powodu zbyt wątłego zdrowia.

Sztuki wypalania glinianych form nauczono go w „Cepelii” dla której robił gliniane ptaszki. Dzięki osobistym staraniom prof. Aleksandra Jackowskiego z Instytutu Sztuki PAN, otrzymał we Włocławku niewielki domek, gdzie żył i pracował do końca życia.

Rzeźby Stanisława Zagajewskiego na wystawie w Collection de l’art brut w Lozannie
Rzeźby Stanisława Zagajewskiego na wystawie w Collection de l’art brut w Lozannie

Najpełniejszy zbiór (stała ekspozycja – ponad 120 rzeźb; w tym kilka ołtarzy) jest własnością Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku. Rzeźby Zagajewskiego mają także w swojej kolekcji m.in. Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie, Muzeum Śląskie w Katowicach, Muzeum Etnograficzne w Toruniu i Collection de l’Art Brut w Lozannie. Jego prace są pokazywane na wszystkich ważnych wystawach twórców z kręgu tzw. Art Brut.

1 października 2005 r. otrzymał z rąk ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego największe swoje wyróżnienie Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2]. Medal w krótkim czasie został mu ukradziony.

21 września 2007 r. z okazji 80 urodzin, w czasie uroczystości jubileuszowej otrzymał Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Został również odznaczony Medalem Honorowym Senatu RP przez senatora Andrzeja Persona.

Zmarł 4 kwietnia 2008 roku około godziny 16:00 w szpitalu, w którym był hospitalizowany od trzech tygodni. Przyczyną śmierci były prawdopodobnie komplikacje związane z zapaleniem płuc i wylewem[3]. Jego grób znajduje się na cmentarzu we Włocławku.

Jego nazwiskiem została nazwana jedna z ulic Włocławka[4].

Filmografia o Stanisławie Zagajewskim

  • Stanisław Zagajewski – Ars mea, lux mea, reżyseria Andrzej Papuziński, 1978
  • Powołanie czy obłęd, reżyseria Krzysztof Iwanowski, 1983
  • Inny, realizacja Urszula Guźlecka, 1998
  • Stanisław Zagajewski. Portret wybitnego artysty rzeźbiarza zaliczanego do kręgu l’Art Brut, odc. I serii: Sztuka ludowa i naiwna, Polskie Wydawnictwo Audiowizualne, 2006[5]

Przypisy

  1. ↑ Adam Luks: Sztukmistrz z Włocławka. Nowości Toruńskie. .
  2. ↑ Bydgoszcz muzyczną stolicą Polski północnej. Znaki dobrego czasu, kujawsko-pomorskie.pl, 1 października 2005 .
  3. ↑ Zmarł rzeźbiarz Stanisław Zagajewski , onet.pl, 7 kwietnia 2008 .
  4. ↑ ulica St. Zagajewskiego – Włocławek. Targeo. .
  5. ↑ film o St. Zagajewskim. ninateka.pl. .

Bibliografia

  • Stanisław Zagajewski, Bogucki Janusz, katalog wystawy Galerii Widza i Artysty w Warszawie, Warszawa 1963
  • Stanisław Zagajewski. Rzeźba ceramiczna, Liszka Elżbieta, Warszawa 1983
  • Stanisław Zagajewski i jego ołtarze, praca magisterska, Budnik Grzegorz, promotor prof. dr hab. Tadeusz Chrzanowski, KUL Instytut Historii Sztuki, Lublin 1992
  • Przerażenie i ukojenie, Państwowa Galeria Sztuki w Płocku, Płock, kwiecień 1993
  • Stanisław Zagajewski, album, opr. K. Kotula, P. Nowakowski, G. Budnik, Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, Włocławek 1997
  • Stanisław Zagajewski – Rzeźba album, opr. K. Kotula, K. Cieślak, Studio Wena we Włocławku, Włocławek 2004

Linki zewnętrzne