Stanisław Niesiołowski
W tym artykule omówimy Stanisław Niesiołowski, temat, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach ze względu na jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Stanisław Niesiołowski wzbudził zainteresowanie ekspertów i naukowców, a także ogółu społeczeństwa, ze względu na jego znaczenie i implikacje. Celem tego artykułu jest zbadanie różnych perspektyw i podejść związanych z Stanisław Niesiołowski, a także przeanalizowanie jego wpływu w różnych kontekstach. Podobnie, możliwe implikacje i reperkusje Stanisław Niesiołowski w teraźniejszości i przyszłości zostaną zbadane, w celu zapewnienia wszechstronnej i kompletnej wizji tego tematu.
 Stanisław Niesiołowski (ok. 1922 r.) | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 czerwca 1927 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Niesiołowski (ur. 17 kwietnia 1880 w Pszczółczynie, zm. 18 czerwca 1927 w Bydgoszczy) – działacz narodowy i społeczny, starosta powiatu bydgoskiego.
Życiorys
Urodził się 17 kwietnia 1880 r. w Pszczółczynie w pow. szubińskim, w rodzinie Andrzeja i Heleny z Bogusławskich. Stał się właścicielem majątku ziemskiego w Bielicach pod Bydgoszczą. Z miastem tym łączyły go liczne więzi. Działał w Towarzystwie Czytelni Ludowych.
W końcu I wojny światowej uczestniczył w pracach na rzecz powrotu Bydgoszczy i Krajny do Polski. Po utworzeniu Podkomisariatu Naczelnej Rady Ludowej na Obwód Nadnotecki z siedzibą w Bydgoszczy został doradcą i współpracownikiem podkomisarza Melchiora Wierzbickiego. W Podkomisariacie powierzono mu sprawy administracyjne. Został delegatem polskim przy landraturze bydgoskiej. Wszedł w skład delegacji polskiej przejmującej w imieniu władz polskich 19 stycznia 1920 r. Bydgoszcz w rąk niemieckich. Od 20 stycznia 1920 r. do śmierci sprawował (jako pierwszy Polak) urząd starosty bydgoskiego i przewodniczącego Wydziału Powiatowego. Był członkiem wielu organizacji i towarzystw polskich. Jeden z założycieli i członek Klubu Polskiego. Przyczynił się do powstania we wrześniu 1921 r. Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Bydgoszczy, mającego za zadanie popularyzowanie sztuki polskiej i wspierania miejscowego środowiska plastycznego. Czynnie występował na rzecz spolszczenia przemysłu i handlu w Bydgoszczy i powiecie bydgoskim. Był długoletnim prezesem Spółki Akcyjnej „Karbid Wielkopolski” w Smukale oraz przewodniczącym Powiatowej Kasy Oszczędności, członkiem Rady Nadzorczej Banku M. Stadthagen Tow. Akc. w Bydgoszczy, członkiem honorowym Bractwa Strzeleckiego, członkiem Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Pierwszy prezes i członek honorowy Związku Cywilnych Niewidomych w Bydgoszczy. 14 grudnia 1924 r. został mianowany Dożywotnim Honorowym Członkiem Towarzystwa Opieki nad Niewidomymi w Bydgoszczy.
Zmarł 18 czerwca 1927 r. w Bydgoszczy[1]. Został pochowany 21 czerwca 1927 r. na cmentarzu Nowofarnym.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[2]
Przypisy
- ↑ Nekrologi. „Dziennik Bydgoski”. Rok XXI (Nr 139), s. 9–12, 21 czerwca 1927 r. Bydgoszcz. .
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi w dziedzinie administracji państwowej”.
Bibliografia
- Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom I. Bydgoszcz 1994, s. 84.