Obecnie Stanisław Mazak stał się bardzo ważną kwestią we współczesnym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i ciągłymi zmianami na świecie, Stanisław Mazak stał się istotny w różnych obszarach codziennego życia. Od polityki po kulturę popularną, ekonomię i edukację, Stanisław Mazak znacząco wpłynął na sposób, w jaki współdziałamy z otaczającym nas światem. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Stanisław Mazak i jego wpływ na nasze codzienne życie, analizując różne otaczające go aspekty i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Wyznanie | |
Prezbiterat |
1933 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Stanisław Mazak (ur. 1 sierpnia 1906 w Starym Siole, zm. 23 kwietnia 1988 w Polskim Świętowie) – polski duchowny katolicki, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, pszczelarz i historyk pszczelarstwa.
Absolwent Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1933 we Lwowie[1]. Do wojny pracował w parafiach w Baryszu i Porchowej. We wrześniu 1939 kapelan w randze kapitana w szpitalu polowym nr 606 w Tarnopolu. Na początku okupacji znalazł się w Krakowie, gdzie zaangażował się konspirację. Po zajęciu Kresów Wschodnich przez Niemcy wrócił do archidiecezji lwowskiej. Początkowo był wikariuszem w parafii Szczurowice, a od 1943 roku jej administratorem[1].
W Szczurowicach również zaangażował się w działalność konspiracyjną. Jednocześnie założony przez niego komitet pomocowy opiekował się uchodźcami z Wołynia, głodującymi nauczycielami oraz wysyłał paczki dla polskich żołnierzy w niemieckiej niewoli[2]. Swoich parafian zachęcał do niesienia pomocy Żydom, sam też takiej pomocy udzielał, m.in. dostarczając małżeństwu Wechslerów tzw. aryjskie papiery. W 1984 został za to uhonorowany tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[3].
Jesienią 1944 z powodu zagrożenia ze strony ukraińskich nacjonalistów przeniósł się do Łopatyna[4]. Od listopada 1945 w parafiach na Śląsku Opolskim: w Kamienniku, Goworowicach i Szklarach. Od listopada 1947 do 1973 proboszcz parafii w Polskim Świętowie. Od 1957 dziekan Dekanatu Głuchołazy.
Zajmował się również pszczelarstwem oraz jego historią. Był m.in. współautorem książek o Janie Dzierżonie, zwanym „ojcem współczesnego pszczelarstwa”: Jan Dzierżon studium monograficzne oraz Polskie pamiątki rodu Dzierżoniów.
W 1973 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 23 kwietnia 1988 roku w Polskim Świętowie[1]. Pochowany na cmentarzu św. Jadwigi Śląskiej w Pszczynie.