W tym artykule zbadamy fascynującą historię Stanisław Kotek-Agroszewski, tematu, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Stanisław Kotek-Agroszewski pozostawił niezatarty ślad w różnych aspektach codziennego życia. Na następnych kilku stronach zanurzymy się w podróż w czasie, aby w pełni zrozumieć znaczenie Stanisław Kotek-Agroszewski i jego wpływ w różnych obszarach. Od swojego wkładu w _var2 po innowacje, których był pionierem w _var3, Stanisław Kotek-Agroszewski odegrał kluczową rolę w kształtowaniu świata, jaki znamy dzisiaj. Dołącz do nas w tej eksploracji, gdy dowiemy się więcej o szokującej historii Stanisław Kotek-Agroszewski.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
1 grudnia 1905 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Kierownik resortu administracji publicznej PKWN | |
Okres |
od 21 lipca 1944 |
Przynależność polityczna | |
Następca |
Edward Ochab (p.o.) |
Prezes Stronnictwa Ludowego | |
Okres |
od 18 września 1944 |
Przynależność polityczna | |
Następca | |
![]() | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Stanisław Kotek-Agroszewski (ur. 1 grudnia 1905 w Ślęzanach, zm. 18 sierpnia 1985 w Warszawie) – polski polityk, kierownik resortu administracji publicznej PKWN, poseł do KRN (1944–1947), poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952).
Urodził się w rodzinie Stefana i Katarzyny[1]. Z wykształcenia ekonomista – ukończył Wydział Społeczno-Ekonomiczny Wolnej Wszechnicy Polskiej i Instytut Pracy Samorządu Terytorialnego w Warszawie. W okresie międzywojennym działacz kółek rolniczych i spółdzielczości rolniczo-handlowej. W okresie okupacji niemieckiej członek konspiracyjnego Stronnictwa Ludowego „Roch” i żołnierz Batalionów Chłopskich. Od 21 lipca 1944 do 20 listopada 1944 był kierownikiem resortu administracji publicznej w PKWN.
Od lutego 1944 do 1947 był posłem do Krajowej Rady Narodowej, a od 1947 do 1952 posłem na Sejm Ustawodawczy.
W 1944 należał do SL „Wola Ludu” (od lutego do września jako wiceprezes Zarządu Głównego tej partii), a następnie do SL (po utworzeniu partii, od września do listopada 1944, stał na jej czele jako prezes Tymczasowego ZG). Po 1956 należał do ZSL. Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C35-7-9)[2].