W dzisiejszym świecie Stanisław Honczarenko przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie na polu zawodowym czy wpływ na arenie międzynarodowej, Stanisław Honczarenko stał się dziś istotnym tematem rozmów. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, Stanisław Honczarenko odegrał kluczową rolę w życiu niezliczonej liczby osób. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie i wpływ Stanisław Honczarenko w różnych kontekstach, aby zapewnić szerszą perspektywę na ten temat, który jest dziś tak istotny.
Pełne imię i nazwisko |
Stanisław Ołeksandrowycz Honczarenko | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
|
Stanisław Ołeksandrowycz Honczarenko, ukr. Станіслав Олександрович Гончаренко, ros. Станислав Александрович Гончаренко, Stanisław Aleksandrowicz Gonczarienko (ur. 1 listopada 1960 w Kijowie) – ukraiński piłkarz i trener piłkarski.
Wychowanek klubów Spartak Kijów i Temp Kijów. W 1979 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Budiwelnyk Prypeć. W 1982 przeszedł do Zirki Kirowohrad, w której otrzymał ciężką kontuzję i był zmuszony zakończyć karierę piłkarza.
W 1982 rozpoczął karierę szkoleniowca. Najpierw szkolił dzieci w kijowskich Szkołach Sportowych Start, Zmina-Obołoń i CSKA. W 1990 pomagał trenować Dynamo Biała Cerkiew, a w 1991 stał na czele klubu z Białej Cerkwi, który zmienił nazwę na Roś Biała Cerkiew. W 1993 prowadził Chimik Siewierodonieck, a we wrześniu 1993 został mianowany na stanowisko głównego trenera Obołoni Kijów[1], którym kierował do października 1995. Potem specjalizował się w futsalu. Od 1996 do 2007 przez 11 sezonów trenował Interkas Kijów[2]. Przez ten czas klub ciągłe zdobywał medale różnego gatunku z wyjątkiem tylko jednego sezonu. Po rozformowaniu Interkasu zachorował i leczył się w szpitalu[3]. W tamtym czasie również pomagał trenować reprezentację Ukrainy w futsalu, która w 2001 został wicemistrzem Europy[4]. Od marca 2008 do 4 stycznia 2011 prowadził Tajm Lwów[5], a następnie po fuzji z innym lwowskim klubem Enerhiję Lwów. 29 listopada 2012 przez problemy rodzinne podał się do dymisji[6]. 10 października 2013 stał na czele Politechnika Kijów[7][8].