Stanisław Grodzicki (1905–1946)

W dzisiejszym świecie Stanisław Grodzicki (1905–1946) to istotny temat, który zyskał ogromne znaczenie w różnych obszarach. Od polityki po naukę, Stanisław Grodzicki (1905–1946) przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i zwykłych ludzi. W całej historii Stanisław Grodzicki (1905–1946) był przedmiotem dogłębnych debat, badań i analiz, które rzuciły światło na jego znaczenie i znaczenie w społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Stanisław Grodzicki (1905–1946), od jego początków po dzisiejszy wpływ, w celu przedstawienia kompleksowej i kompletnej wizji tego tematu, który tak bardzo nas dotyczy.

Stanisław Grodzicki
Ilustracja
podpułkownik pilot-obserwator podpułkownik pilot-obserwator
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1905
Ostrołęka

Data i miejsce śmierci

13 lutego 1946
Surrey Hills k. Orpington, Anglia

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF

Jednostki

4 pułk lotniczy,
1 pułk lotniczy,
dywizjon 307,
dywizjon 305,
435 dywizjon transportowy RAF

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
kampania wrześniowa,
bitwa o Anglię

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Lotniczy (czterokrotnie) Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej (Wielka Brytania)
Ten artykuł dotyczy pilota. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Grób Stanisława Grodzickiego na cmentarzu Star Lane Cemetery (Orpigton, Kent, Wielka Brytania)

Stanisław Grodzicki (ur. 1 marca 1905 w Ostrołęce, zginął 13 lutego 1946 w m. Surrey Hills k. Orpington, Anglia[1]) – podpułkownik (ang. Wing Commander) pilot i obserwator Wojska Polskiego i Królewskich Sił Powietrznych (numer służbowy RAF P-76623), kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys

W 1925 roku ukończył Seminarium Nauczycielskie w Łomży i przez rok pracował jako wiejski nauczyciel. Zrezygnował z wykonywania tego zawodu i odbył kurs unitarny w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W 1927 wstąpił do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Dęblinie. 15 sierpnia 1929 jako absolwent 3 promocji, mianowany podporucznikiem obserwatorem. Po promocji przydzielony jako obserwator do eskadry liniowej 4 pułku lotniczego w Toruniu, skąd w 1931 został odkomenderowany do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na kurs pilotażu. Powrócił do 4 pułku lotniczego. Od 10 stycznia do 31 marca 1934 pełnił obowiązki dowódcy 141 eskadry myśliwskiej. W 1935 został przeniesiony do 1 pułku lotniczego w Warszawie, gdzie od 1 listopada 1937 roku dowodził 212 eskadrą bombową. W czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił obowiązki kierownika szkolenia na samolotach PZL P-37 „Łoś” w ośrodku szkolenia w Małaszewiczach koło Brześcia. Przez Rumunię przedostał się do Francji i jednym z pierwszych transportów w grudniu 1939 odpłynął do Anglii.

Został skierowany na przeszkolenie specjalistyczne do 15 Podstawowej Szkoły Latania w Carlisie, a następnie do 15 Jednostki Szkolenia Operacyjnego (OTU) w Aston Down. 15 listopada 1940 objął dowództwo 307 dywizjonu myśliwskiego nocnego „Lwowskich Puchaczy”. 11 czerwca 1941 odszedł na odpoczynek operacyjny. W 1944 roku otrzymał przydział do 305 dywizjonu bombowego Ziemi Wielkopolskiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Początkowo był dowódcą eskadry, a od 1 lutego do 31 października 1945 dowódcą tegoż dywizjonu. Po przekazaniu obowiązków dowódcy dywizjonu swojemu następcy służył w Brytyjskim Lotnictwie Okupacyjnym (BAFO).

13 lutego 1946 na samolocie Douglas DC-3 „Dakota”, należącym do 435 Dywizjonu Transportowego RAF, odbywał lot służbowy z Niemiec do Anglii z innymi oficerami Polskich Sił Zbrojnych. Zginął w wypadku lotniczym (samolot rozbił się podczas gęstej mgły) w miejscowości Surrey Hills, koło Orpington. Pochowany został na cmentarzu St. Mary Cray (aktualnie znany pod nazwą Star Lane Cemetery) w Orpington (Kent), grób nr E 95.

Awanse

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Grodzicki Stanisław. listakrzystka.pl. .
  2. ↑ 1 marca 1945, za zniszczenie w Niemczech transportu kolejowego z 12 mln litrów paliwa
  3. ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 416.
  4. ↑ 13 sierpnia 1942 Dz.U.R.P. z 1942 r. Nr 8. s. 46.

Bibliografia

  • Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa, Księga lotnikow polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939 – 1946, Warszawa: Wydawnictwo MON, 1989.
  • Józef Zieliński, 305 Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2004.