W następnym artykule zajmiemy się ekscytującym tematem Stanisław Albrecht, który przykuł uwagę zarówno naukowców, profesjonalistów, jak i entuzjastów. Od momentu powstania Stanisław Albrecht odegrał kluczową rolę w różnych aspektach społeczeństwa, od jego wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną. W całym artykule przyjrzymy się bliżej różnym aspektom Stanisław Albrecht, od jego powstania po ewolucję w czasie. Dodatkowo przeanalizujemy rolę, jaką odgrywa Stanisław Albrecht w dzisiejszym świecie i jego znaczenie dla przyszłości. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Stanisław Albrecht i odkryj wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania!
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Stanisław Albrecht (ur. 23 marca 1901 we Wrzeszczewicach, zm. 23 grudnia 1994) – polski architekt, urzędnik i dyplomata PRL.
Urodził się 23 marca 1901 we Wrzeszczewicach[1]. W 1933 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[1]. W 1938 zdobył pierwsze nagrody w konkursach na rozplanowanie Placu Dąbrowskiego oraz projekt szkicowy na gmach Urzędu Wojewódzkiego w Łodzi oraz trzecią nagrodę w konkursie na projekt rozplanowania portu lotniczego na Gocławiu w Warszawie[1]. Należał do Stowarzyszenia Architektów Polskich[1]. Malował także obrazy artystycznie[2].
Po II wojnie światowej pełnił stanowisko kierownika Wydziału Propagandy w Biurze Odbudowy Stolicy[1]. Od 1947 do 1952 był dyrektorem Przedsiębiorstwa Państwowego „Film Polski”[3]. Zasiadał także w Komisji KC PZPR ds. Filmu[4]. Za jego kierowania „Filmem Polskim” w 1951 powołano Centralny Urząd Kinematografii podporządkowany Radzie Ministrów, którego został prezesem w 1952 i pracował tamże do 1955[4]. Po odejściu z CUK został ambasador PRL w Niemczech Wschodnich[4]. W późniejszym czasie od 25 maja 1965 do 22 grudnia 1970 był ambasadorem PRL w Holandii.
Zmarł 23 grudnia 1994 i został pochowany na cmentarzu komunalnym Północny w Warszawie[5][1]. Miał żonę Kamillę Albrecht z Flisowskich (1920–1999), syna Jana (ur. 1944)[6][1].