Soliród zielny

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Soliród zielny. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Soliród zielny był tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Przez lata Soliród zielny ewoluował i dostosowywał się do zmian społecznych, technologicznych i kulturowych. W tym artykule zbadamy różne aspekty Soliród zielny i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty codziennego życia. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy globalnym, Soliród zielny pozostawił swój ślad w naszym świecie na wiele sposobów i istotne jest zrozumienie jego znaczenia i zasięgu. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Soliród zielny.

Soliród zielny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

szarłatowate

Rodzaj

soliród

Gatunek

soliród zielny

Nazwa systematyczna
Salicornia europaea L.
Sp. pl. 1:3. 1753
Synonimy
  • Salicornia herbacea L.
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Soliród zielny, solirodek zielny (Salicornia europaea L.) – gatunek rośliny w różnych systemach klasyfikacyjnych włączany do rodziny komosowatych lub szarłatowatych. Występuje na solniskach Eurazji oraz w północnej Afryce[3]. W Polsce bardzo rzadki. Rośnie na wybrzeżu i w środkowej części kraju[4].

Morfologia

Pokrój
Łodyga
Naga, mięsista, silnie, naprzeciwlegle rozgałęziająca się. Jest członowana i pozornie bezlistna. Ma zgrubiałe w górnej części międzywęźla. Osiąga wysokość 15–30 cm.
Liście
Ulistnienie nakrzyżległe. Liście zredukowane do zrośniętych ze sobą pochewek.
Kwiaty
Bez okwiatu, ukryte we wgłębieniach łodygi.

Biologia i ekologia

Roślina jednoroczna, sukulent. Kwitnie od sierpnia do września. Halofit, rośnie na solniskach śródlądowych oraz na brzegach mórz. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Thero-Salicornietea[5].

Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

Kategorie zagrożenia gatunku:

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Caryophyllales, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ Taxon: Salicornia europaea L.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). . (ang.).
  4. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  6. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia

  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.