Sisebut (władca Wizygotów)
Obecnie Sisebut (władca Wizygotów) jest powracającym tematem w naszym życiu. Od momentu pojawienia się wywarł ogromny wpływ na społeczeństwo, powodując znaczące zmiany w sposobie, w jaki żyjemy i odnosimy się do środowiska. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu hobbystą, Sisebut (władca Wizygotów) przykuł uwagę wszystkich, wywołując żarliwe debaty i wzbudzając rosnące zainteresowanie. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Sisebut (władca Wizygotów) na różne aspekty naszego życia, analizując jego implikacje i rozważając jego wpływ w przyszłości.
| |
| Król Wizygotów | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data śmierci | |
| Dzieci | |
Sisebut (ur. ?, zm. 621) – król Wizygotów w latach 612–621.
Sisebut prowadził wiele kampanii wojennych. Dwie z nich, przeciwko Bizantyńczykom uwieńczone podpisaniem korzystnego pokoju w 616[1], prowadził osobiście. Jego dowódcy stłumili powstanie w Asturii i pokonali Ruccones. Sisebut pokonał również księcia o imieniu Franco, dzięki czemu odzyskał Kantabrię, która, według kronikarza Fredegara, znajdowała się pod panowaniem frankijskim, co jest jednak mało prawdopodobne.
W Afryce pokonał Maurów[1] i zdobył Ceutę oraz Tanger.
Sisebut wydał dekret, w którym nakazał ochrzcić wszystkich Żydów żyjących w królestwie. To postanowienie nie przysporzyło mu jednak popularności. Po jego śmierci zwołano w Toledo czwarty synod Kościoła Wizygockiego (633), na którym to obradowano o sposobach i skutkach cofnięcia tej decyzji. Skrytykowano przymusową zmianę wiary, lecz nie pozwolono ochrzczonym Żydom powrócić do swej wiary, gdyż sakrament chrztu jest nieodwracalny.
Sisebut wysłał do Adaloalda list, w którym zachęcał młodego króla Longobardów i jego matkę, która była regentką, do zdecydowanej walki z arianizmem[2].
Władca był aktywny na niwie literackiej i interesował się zagadnieniami naukowymi. Przyjaźnił się z Izydorem z Sewilli. Napisał traktat o zaćmieniach Słońca i Księżyca oraz żywot św. Dezyderiusza z Vienne[3].
Przypisy
- ↑ a b Wielka Historia Świata 2006 ↓, s. 260.
- ↑ Strzelczyk 2014 ↓, s. 120.
- ↑ Strzelczyk 2015 ↓, s. 283.
Bibliografia
- Roger Collins: Hiszpania w czasach Wizygotów. 409-711. Warszawa: Wyd. PWN, 2007. ISBN 978-83-01-15308-3.
- Jerzy Strzelczyk: Longobardowie. Ostatni z wielkiej wędrówki ludów. V–VIII wiek. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2014. ISBN 978-83-01-17837-6.
- Jerzy Strzelczyk: Goci. Rzeczywistość i legenda. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2015. ISBN 978-83-7976-277-4.
- Oxford – Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów – Merowingowie. Praca zbiorowa. T. 15. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006. ISBN 83-7425-025-9.
| Władcy swebscy |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Panowanie wizygockie |
| ||||||||
| Panowanie austuryjskie |
| ||||||||
| Królestwo Galicji |
| ||||||||
| Panowanie austuryjsko-leońskie |
| ||||||||
| Królowie Galicji i Nawarry |
| ||||||||
| Królowie Galicji i Leónu |
| ||||||||
| Królowie Galicji-León i Kastylii-Toledo |
|
