Siegfried Dehn
W tym artykule szczegółowo omówimy Siegfried Dehn, temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Siegfried Dehn to temat, który wzbudza ciekawość i debatę w różnych obszarach, od nauki po kulturę popularną. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Siegfried Dehn, od jego wpływu na społeczeństwo po jego dzisiejsze znaczenie. Dodatkowo przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Siegfried Dehn, aby zaoferować kompleksowe i wzbogacające spojrzenie na ten ważny temat. Dołącz do nas w tej podróży odkrywania i pogłębiania w Siegfried Dehn!
 portret Dehna, autor: Adolph Menzel (1857) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
teoretyk muzyki, wydawca, bibliotekarz |
Siegfried Wilhelm Dehn (ur. 24 lutego 1799 w Altonie, zm. 12 kwietnia 1858 w Berlinie) – niemiecki teoretyk muzyki, wydawca, nauczyciel i bibliotekarz.
Życiorys
Dehn pochodził z rodziny bankiera, w dzieciństwie uczył się gry na wiolonczeli. Przeznaczony do kariery dyplomatycznej studiował prawo w Lipsku. Równocześnie kontynuował nauki muzyczne u J.A. Dröbsa.
Podczas pracy w Ambasadzie Szwecji w Berlinie rozwijał zainteresowania muzyczne studiując u Bernharda Kleina. W 1830 roku postanowił poświęcić się muzyce i porzucił pracę w banku. Dzięki poleceniu Giacomo Meyerbeera w 1842 roku został kustoszem zbiorów muzycznych w Bibliotece Królewskiej w Berlinie. Znacznie wzbogacił zbiory dzięki odkrytym w bibliotekach pruskich rękopisom[1]. Wkrótce stał się znany jako teoretyk muzyki. W 1850 roku wraz z Moschelesem i Spohrem opracował zbiorowe wydanie wszystkich dzieł J.S. Bacha.
Pracował także jako pedagog. Wykształcił wielu sławnych muzyków i kompozytorów, m.in. Martina Blumnera, Petera Corneliusa, Michaiła Glinkę, Friedricha Kiela, Theodora Kullaka, Antona i Nikołaja Rubinsteina.
Przypisy
- ↑ Encyklopedia muzyczna PWM. Cz. 2: cd. Kraków: Polskie Wydawn. Muzyczne, 1984, s. 386. ISBN 83-224-0223-6.