Sid Grauman
Wygląd
przypnij
ukryj
![](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Red_Skelton_Graumans_1942.jpg/200px-Red_Skelton_Graumans_1942.jpg)
Sid Grauman wraz z Redem i Emmą Skelton w Teatrze Chińskim w 1942
Sid Grauman, właśc. Sidney Grauman (ur. 17 marca 1879 w Indianapolis, zm. 5 marca 1950 w Hollywood) – amerykański artysta wodewilowy, impresario, właściciel i twórca kin. Zbudował Teatr Chiński, Million Dollar Theatre i Teatr Egipski. Jeden z założycieli Amerykańskiej Akademii Filmowej.
Życiorys
Jego ojcem był David Grauman twórca i właściciel teatru wodewilowego w San Francisco, znanego z dobrej, rodzinnej rozrywki. Sid Grauman jako nastolatek występował w restauracji w San Jose w Californi, gdzie wraz ze swoim przyjacielem Joelem Whitehurstem odgrywali skecz polegający na wyławianiu ze znajdującego się w lokalu stawku wrzuconych tam wcześniej talerzy. Następnie przyjaciele zdecydowali się występować jako akrobaci; z czasem jednak Whitehurst zrezygnował po wypadku na scenie. W 1898 Sid i David Grauman udali się do Jukonu, mając nadzieję na wzbogacenie się podczas gorączki złota, jednak nie odnieśli sukcesu, postanowili więc udać się do San Francisco i zająć pracą w showbiznesie. W 1905 otwarli teatry wodewilowe Unique i Lyceum. Gdy po roku pierwszy z nich uległ zniszczeniu w trzęsieniu ziemi, wybudowali na jego miejsce teatr National. W 1908 roku Sid Grauman opuścił San Francisco i udał się najpierw do Nowego Jorku, a następnie do Los Angeles. W 1918 roku otworzył kino Million Dollar Theatre. Sfinansował też budowę pełnych przepychu kin, które stały się jedynymi z najbardziej znanych kin Hollywood – Teatru Chińskiego i Teatru Egipskiego. Organizował pełne przepychu, wystawne premiery filmowe z udziałem gwiazd. Projekcje filmowe w swoich kinach poprzedzał atrakcyjnymi, niezwykle widowiskowymi prologami aktorskimi lub muzycznymi, nawiązującymi do treści filmu; zyskały one wielką popularność wśród publiczności. Był jedną z 36 osób, które 11 stycznia 1927 roku spotkały się aby założyć Amerykańską Akademię Sztuki i Wiedzy Filmowej. Zagrał kilka epizodycznych ról w filmach, m.in. w Ben Hurze i Gorączce złota. Przyjaźnił się z wieloma znanymi osobistościami w Hollywood, m.in. Mary Pickford, Charlie Chaplinem, Jessem L. Laskym, Fattym Arbucklem i Jackiem Warnerem. Zmarł w 1950 roku.
Przypisy
- ↑ a b History of the Academy. . . (ang.).
- ↑ a b c d e Frank Cullen: Vaudeville, Old and New: An Encyclopedia of Variety Performers in America, Tom 1. Routledge, 2007, s. 451–452. ISBN 0-415-93853-8.
- ↑ Richard Abel: Encyclopedia of Early Cinema. Taylor & Francis, 2005, s. 403–404. ISBN 0-415-23440-9.
- ↑ a b Gregory Paul Williams: The Story of Hollywood. 2006, s. 118. ISBN 0-9776299-0-2.
Honorowe i specjalne Nagrody Akademii Filmowej1926–1950 |
- Warner Bros. / Charlie Chaplin (1928)
- Walt Disney (1932)
- Shirley Temple (1934)
- D.W. Griffith (1935)
- The March of Time / W. Howard Greene i Harold Rosson (1936)
- Edgar Bergen / W. Howard Greene / Museum of Modern Art Film Library / Mack Sennett (1937)
- J. Arthur Ball / Walt Disney / Deanna Durbin i Mickey Rooney / Gordon Jennings, Jan Domela, Devereaux Jennings, Irmin Roberts, Art Smith, Farciot Edouart, Loyal Griggs, Loren L. Ryder, Harry D. Mills, Louis Mesenkop, Walter Oberst / Oliver T. Marsh i Allen Davey / Harry Warner (1938)
- Douglas Fairbanks / Judy Garland / William Cameron Menzies / Motion Picture Relief Fund (Jean Hersholt, Ralph Morgan, Ralph Block, Conrad Nagel) / Technicolor Company (1939)
- Bob Hope / Nathan Levinson (1940)
- Walt Disney, William Garity, John N. A. Hawkins i RCA Manufacturing Company / Leopold Stokowski i jego współpracownicy / Rey Scott / Ministrowie informacji Wielkiej Brytanii (1941)
- Charles Boyer / Noël Coward / Metro-Goldwyn-Mayer (1942)
- George Pal (1943)
- Bob Hope / Margaret O’Brien (1944)
- Republic Studio, Daniel J. Bloomberg i Republic Studio Sound Department / Walter Wanger / The House I Live In / Peggy Ann Garner (1945)
- Harold Russell / Laurence Olivier / Ernst Lubitsch / Claude Jarman Jr. (1946)
- James Baskett / Thomas Armat, William Nicholas Selig, Albert E. Smith i George Kirke Spoor / Bill and Coo / Dzieci ulicy (1947)
- Walter Wanger / Monsieur Vincent / Sid Grauman / Adolph Zukor (1948)
- Jean Hersholt / Fred Astaire / Cecil B. DeMille / Złodzieje rowerów (1949)
- Louis B. Mayer / George Murphy / Mury Malapagi (1950)
|
---|
1951–1975 |
|
---|
1976–2000 |
|
---|
od 2001 |
|
---|
Kontrola autorytatywna (osoba):