Shigella dysenteriae
W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu światu Shigella dysenteriae i jego wpływowi na nasze życie. Shigella dysenteriae był podstawową postacią w historii ludzkości, odgrywającą kluczową rolę w różnych aspektach, od nauki i technologii po kulturę i sztukę. Przez lata Shigella dysenteriae wzbudził duże zainteresowanie i był przedmiotem studiów i badań, ujawniając zaskakujące aspekty, które zrewolucjonizowały nasze spojrzenie na świat. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Shigella dysenteriae i jego wpływ na rozwój człowieka, oferując głębokie i wzbogacające spojrzenie na ten ekscytujący temat.
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Typ | |||
| Klasa |
gamma-proteobakterie | ||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Shigella dysenteriae | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Shigella dysenteriae K. Shiga, 1897 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Shigella dysenteriae – Gram-ujemna pałeczka i względnie beztlenowa, niezdolna do ruchu. Podobieństwa morfologiczne, genetyczne oraz fizjologiczne wskazują na pokrewieństwo z enteroinwazyjnymi bakteriami Escherichia coli. Najczęściej zakażenie tą bakterią następuje drogą fekalno-oralną przez skażony pokarm i wodę lub przez kontakt bezpośredni, w tym kontakt seksualny. Zakażenie wywołuje rozwolnienie i bóle brzucha.
Morfologia i fizjologia
Wraz z bakterią E. coli zalicza się do enterobakterii. W rozróżnianiu tych dwóch bakterii używany jest fakt, iż Shigella nie jest w stanie rozkładać laktozy, nie posiada również dekarboksylazy potrzebnej do rozkładu lizyny. Można je również rozróżnić metodami serologicznymi.
Czynniki determinujące chorobotwórczość
_PDB_1r4q.png)
Za chorobotwórczość S. dysenteriae odpowiedzialne są:
- Inwazyjne antygeny odpowiedzialne za adhezję i penetrację do komórek nabłonka okrężnicy;
- Białka odpowiedzialne za szerzenie wewnątrzkomórkowe;
- Toksyna czerwonkowa (toksyna Shiga).
Patogeneza i objawy kliniczne
Shigella jest czynnikiem etiologicznym czerwonki bakteryjnej (shigellosis). Zakażenie jest ograniczone do błony śluzowej i podśluzówki okrężnicy. Objawami klinicznymi są biegunki z kurczowymi bólami brzucha oraz oddawaniem małych ilości krwawego stolca. Może rozwinąć się również zespół hemolityczno-mocznicowy, prowadzący do niewydolności nerek.
