Sergiusz (Pietrow, biskup czarnomorski)
W dzisiejszym świecie Sergiusz (Pietrow, biskup czarnomorski) jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób. Niezależnie od tego, czy Sergiusz (Pietrow, biskup czarnomorski) ma wpływ na społeczeństwo, kulturę, gospodarkę, czy jakikolwiek inny obszar, przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym artykule zbadamy różne aspekty Sergiusz (Pietrow, biskup czarnomorski), od jego początków po obecną ewolucję, omawiając jego implikacje i możliwy przyszły rozwój. Nie ma znaczenia, czy jesteś studentem danego przedmiotu, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej, ten artykuł zapewni Ci pełny i wzbogacający wgląd w Sergiusz (Pietrow, biskup czarnomorski). Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i wiedzy!
| Stiefan Pietrow | |
| Biskup czarnomorski i noworosyjski | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1864 |
| Data i miejsce śmierci |
24 stycznia 1935 |
| Biskup czarnomorski i noworosyjski | |
| Okres sprawowania |
1913–1918(?) |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1892 |
| Diakonat |
1892 |
| Prezbiterat |
7 listopada 1892 |
| Chirotonia biskupia |
12 lutego 1899 |
| Data konsekracji |
12 lutego 1899 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Sergiusz, imię świeckie Stiefan Aleksiejewicz Pietrow (ur. 18 stycznia?/30 stycznia 1864 w stanicy Aksajskiej, zm. 24 stycznia 1935 w monasterze Privina Glava na Fruškiej gorze) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Ukończył Dońskie Seminarium Duchowne w 1886. Chociaż od dzieciństwa pragnął zostać kapłanem, podczas nauki w szkole przeżył okres wątpliwości i duchowych rozterek. Zamieszkał w Tomsku, gdzie jego wuj, biskup Włodzimierz, był ordynariuszem miejscowej eparchii. W Tomsku spotkał duchownych służących w misji duchownej na Ałtaju i zapragnął się do nich przyłączyć. Nie był jednak pewien powołania mniszego i dlatego wyjechał z Tomska do Moskwy, gdzie ukończył studia na wydziale historyczno-filologicznym w 1890[1]. Jeszcze w tym samym roku, po wysłuchaniu kilku wykładów na kursach dla misjonarzy przy Kazańskiej Akademii Duchownej, dołączył do misji ałtajskiej. W 1892 został postrzyżony na mnicha, zaś 7 listopada tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie. Mianowano go asystentem przełożonego misji prawosławnej w Kirgizji[1].
12 lutego 1899 w prywatnej cerkwi biskupów tomskich przyjął chirotonię biskupią z rąk biskupa tomskiego i barnaułskiego Makarego. Został wówczas biskupem bijskim, wikariuszem eparchii tomskiej. Po dwóch latach Święty Synod wyznaczył go na ordynariusza eparchii omskiej. W 1903 został z kolei biskupem pomocniczym eparchii wileńskiej i litewskiej z tytułem biskupa kowieńskiego. W 1907 przeniesiono go do eparchii chersońskiej jako jej wikariusz, biskup nowomyrhorodzki. W 1913 stanął na czele eparchii suchumskiej[1]. Jeszcze w tym samym roku został biskupem czarnomorskim i noworosyjskim[2].
Podczas wojny domowej w Rosji emigrował do Konstantynopola, a stamtąd do Jugosławii. Przyłączył się do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, jednak nie objął żadnej katedry biskupiej, lecz zamieszkał w monasterze Privina Glava na Fruškiej gorze. Tam też zmarł i został pochowany[2].