Serafin (anioł)

W dzisiejszym świecie Serafin (anioł) odgrywa fundamentalną rolę w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym, Serafin (anioł) z biegiem czasu staje się coraz bardziej istotny. Jego wpływ obecny jest w podejmowaniu decyzji, rozwoju nowych technologii, poszerzaniu wiedzy i tworzeniu możliwości. W tym artykule zbadamy znaczenie Serafin (anioł) i jego wpływ na różne aspekty współczesnego życia, analizując jego skutki i możliwe implikacje na przyszłość. Podobnie rozważymy wiele perspektyw, które istnieją wokół Serafin (anioł), potwierdzając jego złożoność i znaczenie w stale zmieniającym się świecie.

Bóg i dwa serafiny. Iluminacja z XIV-wiecznego manuskryptu Petites Heures de Jean de Berry
Serafy w katedrze w Cefalù, mozaika z ok. 1150 roku

Serafin lub Seraf (z hebr. l.p. שׂרף seraf, l.mn. שׂרפים serafim) – istota biblijna wymieniona w Starym Testamencie przez proroka Izajasza (Iz 6,1-3)[1]:

(…) ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały» (Iz 6, 1-3)

Słowa, które wypowiadały serafiny, są częścią hymnu Sanctus śpiewanego podczas Eucharystii w wielu obrządkach chrześcijańskich. Teologia katolicka oraz prawosławna przypisuje temu hymnowi istotne znaczenie: jako część anafory stanowi element wielbiący Boga, przypominający o tym, że liturgia ziemska jest odbiciem i uobecnieniem liturgii niebiańskiej, dokonującej się przed tronem Boga.

Etymologia

Hebrajski rzeczownik שרף (saraf) zwykle łączony jest z czasownikiem להישרף (lehisaref) oznaczającym spalać się, płonąć. W ten sposób sugerowano, że serafini to istoty mające jakiś związek z ogniem (powstały z bezdymnego ognia). Serafowie (i pokrewni im cherubowie) nie pełnili funkcji posłańców Bożych (aniołów). Sama Biblia bowiem nigdzie nie mówi o serafach jako o istotach będących aniołami. To utożsamienie jest znacznie późniejsze (obecne np. w pismach Pseudo-Dionizego Areopagity) i wynika prawdopodobnie z chęci swoistego uporządkowania świata istot nadprzyrodzonych i oddania ich pod władzę jedynego Boga[2].

Klasyfikacja

W tradycji chrześcijańskiej otrzymały w klasyfikacji aniołów pierwsze miejsce, jako członkowie jednego z dziewięciu chórów anielskich, które to chóry stanowią anielską hierarchię przedstawiającą się następująco:

Przypisy

  1. ↑ Iz 6,1-6 w przekładach Biblii.
  2. ↑ W. Kosior, Anioł w Biblii hebrajskiej. Pojęcie mal’ach w ujęciu statystycznym i hermeneutycznym, „Studia Judaica” nr 1-2 (23-24) 2009, s. 60–62.

Bibliografia

  • Gustav Davidson, Słownik aniołów, w tym aniołów upadłych, ISBN 83-7150-337-7, Poznań 1998.