Obecnie Sede Boker jest tematem o dużym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie. Od dziesięcioleci Sede Boker jest przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach, od polityki po naukę. Istnieje wiele aspektów związanych z Sede Boker, od jego początków po globalne implikacje. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Sede Boker, omawiając jego liczne wymiary i wpływy dzisiaj. Od wpływu na gospodarkę, poprzez reperkusje na życie codzienne, po związek z innymi obszarami wiedzy, Sede Boker jest przedstawiany jako przedmiot badań i refleksji o ogromnym znaczeniu dla zrozumienia współczesnego świata. Idąc tym tropem, przeanalizujemy niektóre pomysły i teorie, które pojawiły się wokół Sede Boker, a także perspektywy i debaty, które pozostają aktualne.
Państwo | |
---|---|
Dystrykt | |
Wysokość |
473 m n.p.m. |
Populacja (2006) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Dystryktu Południowego ![]() | |
Położenie na mapie Izraela ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Sede Boker (hebr. שדה בוקר) – kibuc położony w samorządzie regionu Ramat ha-Negew, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu.
Leży w środkowej części pustyni Negew.
Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Kibuc został założony 15 maja 1952. W latach 1953–1955 i od 1970 aż do swojej śmierci w 1973 mieszkał tutaj Dawid Ben Gurion. W Sede Boker znajduje się jego grób. Dawid Ben Gurion popierał osadnictwo na Negewie i był inicjatorem założenia w 1967 winnic w Sede Boker.
Gospodarka kibucu opiera się na rolnictwie i uprawach winorośli.
Agronomowie ze stacji doświadczalnej mieszają wodę słoną z doprowadzaną wodociągiem wodą słodką, dobierając odpowiednie proporcje do hodowli winogron. W ten sposób hodowane winorośle rodzą więcej owoców, które charakteryzują się cienką skórką i wyższą zawartością cukru. Podobną metodę podlewania stosuje się w uprawach pomidorów[1].
Przy kibucu przebiega droga ekspresowa nr 40 (Kefar Sawa-Ketura).