W tym artykule poznamy fascynujący świat Sebastião Salgado i wszystkie otaczające go wymiary. Od jego początków po dzisiejszy wpływ – zanurzymy się w podróż, która doprowadzi nas do odkrycia jego wielu aspektów i możliwych interpretacji. Sebastião Salgado to temat, który na przestrzeni dziejów budził zainteresowanie wielu osób, dlatego w tym artykule postaramy się rzucić światło na jego tajemnice i rozwikłać jego możliwe znaczenia. Przygotuj się na wejście do wszechświata pełnego niespodzianek i odkryć, gdy wspólnie odkrywamy wszystko, co ma do zaoferowania Sebastião Salgado. Nie przegap tego!
![]() Sebastião Salgado (2016) | |
Imię i nazwisko |
Sebastião Ribeiro Salgado Júnior |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
![]() | |
Odznaczenia | |
![]() | |
Strona internetowa |
Sebastião Ribeiro Salgado Júnior (ur. 8 lutego 1944 w Aimorés) – brazylijski fotograf pracujący jedynie w technikach fotografii czarno-białej, ambasador dobrej woli UNICEF[1]. Bohater filmu dokumentalnego Sól ziemi.
Zdobył tytuł magistra ekonomii na uniwersytecie w São Paulo. Swą karierę „fotograf rynsztoków” – jak bywa nazywany – rozpoczął w 1970, gdy już jako doktor ekonomii podczas wizyty służbowej w biednej części Afryki zrobił kilka zdjęć. Te pierwsze fotografie, wykonane jedynie do celów prywatnych, pobudziły autora do szerszego zainteresowania się fotografią, a także zagadnieniami nędzy w krajach trzeciego świata.
Salgado nawiązał współpracę z europejską i afrykańską sekcją organizacji World Church Society i przez kilka następnych lat pracował nad projektem Migracje. W 1975 nawiązał współpracę z francuską agencją fotograficzną Gamma, a w 1980 dołączył do elitarnego grona agencji Magnum założonej przez Henriego Cartier-Bressona. Od 1994 Salgado jest związany z Amazonas Images Press Agency, która ma wyłączność na prezentowanie jego prac.
Sebastião Salgado koncentruje się zawsze na ludzkiej biedzie. Świat, który uwiecznia na kliszy, jest brudny i ponury, a ludzie w nim żyjący – nieszczęśliwi. Jego pierwsze realizacje dotyczą nędzy w krajach trzeciego świata, co zostało pokazane w cyklach takich jak: Migracje, Uchodźcy czy Uncertain Grace, jednak ludzkie cierpienie rejestruje nie tylko w Afryce. Jego prace pokazują robotników we Francji, Rosji, czy na Ukrainie. W 1990 pojawił się w Stoczni Gdańskiej. Obecny jest wszędzie tam, gdzie ludzkie życie jest sprowadzone do rynsztoka, bez względu na to, czy to jest w Brazylii, na plantacjach herbaty w Radżastanie czy polach naftowych Kuwejtu.