Dzisiaj porozmawiamy o Sandu Popescu, temacie, który w ostatnim czasie zyskał ogromne znaczenie. Sandu Popescu to problem, który dotyczy każdego, ponieważ ma wpływ na różne aspekty codziennego życia, od zdrowia po gospodarkę. W tym artykule szczegółowo zbadamy, czym jest Sandu Popescu i dlaczego jest dziś istotny. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach i przekażemy przydatne informacje, aby lepiej zrozumieć ten temat. Dodatkowo przeanalizujemy różne opinie i perspektywy na temat Sandu Popescu, aby zapewnić pełny i zrównoważony pogląd. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o Sandu Popescu i jego znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie!
![]() | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Specjalność: fizyka kwantowa | |
Uczelnia | |
Nagrody | |
Nagroda i Medal Diraca (IOP) | |
Strona internetowa |
Sandu Popescu (ur. 1956 w Oradei) – rumuńsko-brytyjski fizyk specjalizujący się w fizyce kwantowej.
Znany z badań nad informacją kwantową, splątaniami kwantowymi i nielokalnością. Wykazał generyczność nielokalności w fizyce kwantowej. Udowodnił zastosowanie praw termodynamiki w świecie cząstek elementarnych[1]; udowodnił, że praktycznie każdy układ kwantowy oddziałujący z większym układem (kąpielą) osiąga stan równowagi i pozostaje blisko niego przez cały czas[2][3]. Wraz z Jakirem Aharonowem tworzył prace teoretyczne na temat przepływu wstecznego w mechanice kwantowej[4]. Zajmował się badaniami z użyciem pre- i postselekcji zgodnie z teorią słabych pomiarów[1].
Badał również możliwości występowania splątań kwantowych w układach biologicznych. Współautor nierówności Collinsa-Gisina-Lindena-Massara-Popescu będącej uogólnieniem nierówności Clausera-Horne'a-Shimony'ego-Holta (CHSH) będącej ulepszoną, możliwą do eksperymentalnej weryfikacji, wersją twierdzenia Bella. Współtworzył metodę destylacji splątania kwantowego. Wraz z m.in. Deutschem i Ekertem stworzył nowy protokół kryptograficzny, będący jednym z pierwszych zapewniających bezpieczeństwo kryptologii kwantowej w nieidealnych, rzeczywistych warunkach. Wspólnie z Danielem Rohrlichem wykazał, że bez naruszenia szczególnej teorii względności mogą istnieć nielokalne korelacje silniejsze niż te, których istnienie zakłada się w mechanice kwantowej. Korelacje te, nazywane korelacjami Popescu-Rohrlicha, nie zostały potwierdzone eksperymentalnie – ich odnalezienie mogłoby dowodzić błędów w teorii mechaniki kwantowej[1].
Wraz z Jakirem Aharonowem w 2012 roku odkrył zjawisko kwantowego kota z Cheshire polegające na oddzieleniu cząstki elementarnej od jej właściwości fizycznych[5].
W 1997 roku (równolegle z Zeilingerem) kierował grupą badawczą, która przeprowadziła pierwszy udany eksperyment dotyczący teleportacji kwantowej[6].
Wraz z Aharonowem stworzył artykuł postulujący kwantowe naruszenie zasady szufladkowej, opierający się na klasycznej interpretacji mechaniki kwantowej (eksperyment myślowy)[7]. Współtworzył artykuł dotyczący najmniejszej możliwej lodówki, skonstruowanej z kilku cząstek (a w wersji teoretycznej również tylko z jednego kutritu) i osiągającej temperaturę bliską zeru bezwzględnemu[8].
W 2016 roku za fundamentalne i wpływowe badania nad nielokalnością oraz wkład w podstawy fizyki kwantowej otrzymał Nagrodę i Medal Diraca (IOP)[9]. Członek Royal Society[10].