San Damiano
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w temat San Damiano, zagadnienia, które w ostatnim czasie wywołało debatę i kontrowersje. Od swoich początków do chwili obecnej San Damiano był przedmiotem badań ekspertów w tej dziedzinie, którzy poświęcili niezliczone godziny badań na jego zrozumienie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z San Damiano, od jego wpływu na społeczeństwo po możliwe rozwiązania i zaproponowane alternatywy. Naszym celem jest przedstawienie holistycznej i kompletnej wizji San Damiano, oferując czytelnikowi szczegółową i rygorystyczną analizę, która pozwala na głębokie zrozumienie tego, tak aktualnego dzisiaj tematu.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Właściciel | |
| Prowincja |
Prowincja Seraficka |
| Typ zakonu |
męski |
| Obiekty sakralne | |
| Kościół | |
| Założyciel klasztoru | |
| Styl | |
| Data budowy |
XIII w. |
Położenie na mapie Włoch  | |
 43°03′41″N 12°37′04″E/43,061389 12,617778
| |
| Strona internetowa | |
Kościół św. Damiana (San Damiano) – kościół i klasztor znajdujący się w pobliżu Asyżu we Włoszech.
Historia
Początki istnienia kościoła datowane są na VI-VII wiek. Z miejscem tym związany jest jeden z cudów w życiu św. Franciszka. To tutaj z krucyfiksu wiszącego na walącej się ścianie budowli Ukrzyżowany przemówił do Franciszka: Idź i napraw mój dom[1]. Franciszek sprzedał należące do ojca sukna i zajął się odbudową małego kościoła. W zbudowanym przy nim klasztorze umieścił św. Klarę i jej pierwsze siostry, nazywane potocznie damianitkami (od nazwy kościoła i klasztoru), a po śmierci św. Klary - klaryskami[2]. W tym miejscu stworzył swoje dzieło Pochwała stworzenia[3]. Po jego śmierci kondukt pogrzebowy zatrzymał się tutaj, aby klaryski mogły pożegnać swego duchowego ojca[4].
Zabytki
Nad ołtarzem znajduje się kopia cudownej ikony Krzyża z San Damiano, którego oryginał przechowywany jest w kościele św. Klary. W niewielkiej apsydzie znajduje się mały drewniany chór (XVI w.) oraz fresk przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem, św. Damiana i św. Rufina (XII w.).
Przypisy
- ↑ Legenda trzech towarzyszy 13; 16.
- ↑ Tomasz z Celano OFM, Żywot św. Klary, 10.
- ↑ Kompilacja Asyska, 83-84.
- ↑ Kompilacja Asyska, 13.
Bibliografia
- Adriano Cioci: Przewodnik ilustrowany: Asyż. Valdagno: Litovald, 1998. ISBN 978-88-900267-4-4.
- Théophile Desponnets OFM: Na szlakach św. Franciszka z Asyżu. Przewodnik po sanktuariach franciszkanskich. Emil Henryk Brzuszek OFM (tłum.), Wacław Marian Michalczyk OFM (tłum. i red.). Kraków - Asyż: Franciszkanie, 1981, s. 66-82, seria: Biblioteka Franciszkańska. Nowa seria.
- Janusz Smołucha: Asyż. Warszawa: Mediaprofit, 2010. ISBN 978-83-61809-39-5.
- Tomasza z Celano biografie św. Franciszka. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007, seria: Źródła Franciszkańskie (XIII-XIV w.). ISBN 978-83-7177-484-3.