Samorząd Regionu Chof Aza
W poniższym artykule zagłębimy się w temat Samorząd Regionu Chof Aza, który w ostatnim czasie stał się aktualny i poruszany coraz częściej. Samorząd Regionu Chof Aza to temat obejmujący szeroki zakres aspektów, od historii i ewolucji po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i podejściu do Samorząd Regionu Chof Aza, analizując jego przyczyny, skutki i możliwe rozwiązania. Dodatkowo zbadamy rolę, jaką Samorząd Regionu Chof Aza odgrywa w różnych dziedzinach, od polityki po kulturę popularną, i jej wpływ na nasze codzienne życie.
| samorząd regionu | |||||
| 1978-2005 | |||||
 Herb samorządu | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Dystrykt | |||||
| Siedziba | |||||
| Data powstania |
1978 | ||||
| Populacja (2005) • liczba ludności |
| ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| Liczba osiedli |
9 | ||||
| Liczba moszawów |
8 | ||||
| Liczba wsi |
4 | ||||
Położenie na mapie Izraela  | |||||
| 31°21′17,91″N 34°16′28,39″E/31,354975 34,274553 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Samorząd Regionu Chof Aza (hebr. מועצה אזורית חוף עזה, Mo'aca Ezorit Chof Aza) – istniejący od 1978 roku od 2005 roku samorząd regionu, który swoim obszarem administracyjnym obejmował osiedla żydowskie w Strefie Gazy. Został zlikwidowany po tym jak Ariel Szaron przeprowadził jednostronne wycofanie ze Strefy Gazy i Północnej Samarii. Siedziba samorządu znajdowała się w Newe Dekalim, a liczba izraelskich osadników wynosiła ok. 8900 osób[1].
Historia
Strefa Gazy po wojnie sześciodniowej weszła w granice Państwa Izrael. Pierwsze osiedla były tworzone przez brygadę Nachal i ruch Bene Akiwa. Siły Obronne Izraela postanowiły rozbudować infrastrukturę drogową, administracyjną i gospodarczą w celu rozwoju regionu. Dodatkowo administracja wojskowa rozwijała obozy dla uchodźców znajdujących się w Strefie Gazy[2]. Powstanie samorządu regionalnego było wiązało się z dalszą niemożnością ponoszenia kosztów przez Samorząd Regionu Eszkol i Samorząd Regionu Sedot Negew. Należało stworzyć strukturę, która będzie w stanie objąć opieką samorządową i finansową nowo powstałe osiedla[3][4].
Na mocy porozumień pokojowych z Palestyńczykami z 1995 roku Izrael wycofał się z palestyńskich wsi i miast w Strefie Gazy, pozostawiając jedynie żydowskie enklawy pod postacią osiedli. Jednocześnie władze izraelskie uznały samodzielność i samorządność Autonomii Palestyńskiej na obszarach arabskich. Jak podaje Elisza Efrat obszar Strefy Gazy nie miał większego znaczenia historycznego, religijnego, a nawet gospodarczego. W 2005 roku zgodnie z decyzją Ariela Szarona Izrael dokonał ewakuacji wszystkich osiedli żydowskich znajdujących się w Strefie Gazy[5].
Osiedla żydowskie w samorządzie
Osiedla w Samorządzie Chof Aza były podzielone na trzy bloki:
- Obszar północny: Elej Sinai, Dugit, Nisanit
- Necarim: Necarim
- Gusz Katif: Bdolach, Bene Acmon (Acmona), Gadid, Gan Or, Ganej Tel, Katif, Kerem Acmona, Kefar Jam, Morag, Necer Chazani, Newe Dekalim, Pe’at Sade, Rafijach, Jam, Szirat ha-Jam, Slaw, Tel Ktifa, Kefar Darom[1][6].
Przypisy
- ↑ a b Jesza, מועצה אזורית חוף עזה .
- ↑ Elisza Efrat, The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 174.
- ↑ בוטלה תכנית ליסד מועצה אזורית להתנהלות ברצועה, „Dawar”, 15 sierpnia 1972, s. 2.
- ↑ הקמת המועצה האזורית קטיף – בחבל עזה, „Ma'ariw”, 10 maja 1979, s. 4.
- ↑ Elisza Efrat, The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 178.
- ↑ Elisza Efrat, The West Bank and Gaza. A geography of occupation and disengagement, New York: Routledge, 2006, s. 175-176.