Dziś Sammy Hagar to temat, który zyskał znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Jego wpływ rozciąga się od sfery osobistej po sferę biznesową, w tym politykę i kulturę. Z biegiem lat Sammy Hagar budzi coraz większe zainteresowanie, generując istotne debaty, badania i transformacje. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Sammy Hagar, analizując jego różne wymiary i zastanawiając się nad jego dzisiejszym znaczeniem. Od swoich początków do współczesnej ewolucji, Sammy Hagar nadal jest tematem odpowiednich dyskusji i cieszy się dużym zainteresowaniem ogółu społeczeństwa.
Sammy Hagar (2008) | |
Imię i nazwisko |
Samuel Roy Hagar |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
13 października 1947 |
Instrumenty | |
Gatunki |
rock albumowy[1], rock stadionowy[1], heavy metal[1], glam metal[1], hard rock[1] |
Zawód | |
Aktywność |
od 1967 |
Wydawnictwo |
Capitol Records, Geffen Records, MCA Records, Cabo Wabo Music, Beyond Music, Loud & Proud, Roadrunner Records, Silverline Records, earMUSIC |
Powiązania |
The Waboritas, The Other Half, Los Tres Gusanos |
Zespoły | |
Van Halen (1985–1996, 2004–2006) Chickenfoot (od 2008) The Circle (od 2015) Montrose (1973–1976) HSAS (1983–1984) | |
Strona internetowa |
Samuel Roy Hagar (ur. 13 października 1947 w Salinas) – amerykański wokalista oraz gitarzysta znany głównie ze współpracy z zespołem Van Halen, w którym zastąpił Davida Lee Rotha. Był członkiem zespołu w latach 1985–1996 i 2004–2006. Razem z zespołem nagrał 4 albumy studyjne, aż został zastąpiony w 1996 r. przez znanego z zespołu Extreme Gary-ego Cherone, po czym w 2004 r. powrócił na krótki, dwuletni okres.
Znany jest również z zespołów Montrose, HSAS, The Waboritas, The Circle, czy Chickenfoot, oraz z kariery solowej – nagrał kilkanaście solowych albumów, z których status najbardziej znanych przebojów obejmowały między innymi I Can’t Drive 55, One Way to Rock, Turn Up The Music czy Give to Live.
W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 12. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[2].
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [3] |
UK [4] |
GER [5] | |||||||||||||||||
Nine on a Ten Scale |
|
167 | – | – | |||||||||||||||
Sammy Hagar |
|
89 | 86 | – | |||||||||||||||
Musical Chairs |
|
100 | – | – | |||||||||||||||
Street Machine |
|
71 | 38 | – | |||||||||||||||
Danger Zone |
|
85 | 25 | – | |||||||||||||||
Standing Hampton |
|
28 | 84 | – |
| ||||||||||||||
Three Lock Box |
|
17 | – | – |
| ||||||||||||||
VOA |
|
32 | – | – |
| ||||||||||||||
I Never Said Goodbye |
|
14 | – | – |
| ||||||||||||||
Marching to Mars |
|
18 | – | – | |||||||||||||||
Cosmic Universal Fashion |
|
95 | – | – | |||||||||||||||
Sammy Hagar & Friends |
|
23 | 92 | 79 | |||||||||||||||
„–” oznacza, że album nie był notowany. |
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [3] |
USA Ind. [3] | ||||||||||||||||||
Red Voodoo |
|
22 | – | ||||||||||||||||
Ten 13 |
|
52 | – | ||||||||||||||||
Not 4 Sale |
|
181 | 11 | ||||||||||||||||
Livin’ It Up! |
|
50 | – | ||||||||||||||||
„–” oznacza, że album nie był notowany. |
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | |
---|---|---|---|
USA [3] |
USA Ind. [3] | ||
Lite Roast (oraz Vic Johnson) |
|
188 | 40 |
Tytuł | Rok | Rola | Uwagi | Źródło |
---|---|---|---|---|
„The Road to Rachel” | 2011 | jako on sam | film dokumentalny, reżyseria: Donald J. Koko | [14] |
„Texxas Jam '78" | 2012 | film dokumentalny, reżyseria: James Austin | [15] | |
„Supermensch: The Legend of Shep Gordon” | 2013 | film dokumentalny, reżyseria: Beth Aala, Mike Myers | [16] | |
„The Other One: The Long, Strange Trip of Bob Weir” | 2014 | film dokumentalny, reżyseria: Mike Fleiss | [17] | |
„Guitar Man” | 2015 | film dokumentalny, reżyseria: Eric Paul Fournier | [18] |