Dzisiaj SACLOS jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, konsekwencje w życiu codziennym czy znaczenie historyczne, SACLOS stał się kluczowym punktem dyskusji w różnych obszarach. Od momentu pojawienia się do ewolucji na przestrzeni czasu SACLOS przyciągał uwagę naukowców, profesjonalistów i ciekawskich. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z SACLOS, od jego pochodzenia po obecne skutki, z zamiarem zaoferowania wszechstronnej i wzbogacającej perspektywy na ten bardzo istotny temat.
SACLOS (skrót od Semi-Automatic Command to Line of Sight – półautomatyczne kierowanie po linii obserwacji) – metoda naprowadzania pocisków kierowanych drugiej generacji. Po wystrzeleniu pocisku, operator ma za zadanie utrzymanie celownika na celu, podczas gdy system elektroniczny sam naprowadza pocisk na cel. Metoda jest podobna do metody MCLOS – również wymaga aby cel i pocisk były widoczne, z tą różnicą, że operator nie steruje samodzielnie pociskiem, lecz sterowaniem zajmuje się system kierowania, który na obserwowany przez operatora cel naprowadza pocisk. Zadaniem systemu kierowania jest utrzymanie celu i pocisku w jednej linii względem operatora (celowniczego).
W przypadku naprowadzania radiowego i przewodowego, system kierowania znajdujący się na wyrzutni, wypracowuje poprawki które przekazywane są do pocisku drogą radiową lub przewodową (w zależności od rodzaju naprowadzania stosowanego przez pocisk). Wadą naprowadzania radiowego jest możliwość zakłócenia sygnału radiowego, zaś wadą naprowadzania przewodowego jest zasięg limitowany długością przewodu, ponadto istnieje możliwość uszkodzenia połączenia przewodowego w trakcie lotu pocisku.
W przypadku naprowadzania laserowego, operator oświetla cel wiązką lasera. Pocisk naprowadza się na promień laserowy odbity od celu lub naprowadza się na wiązkę lasera podążając jej śladem.
W przypadku naprowadzania radarowego, operator oświetla cel wiązką radarową. Pocisk naprowadza się na sygnał radarowy odbity od celu lub naprowadza się na wiązkę radarową podążając jej śladem. Naprowadzanie radarowe wykorzystywane było głównie w przypadku rakietowych pocisków przeciwlotniczych. Naprowadzanie w wiązce radarowej było jednak mało precyzyjne i posiadało krótki zasięg (ze względu na charakterystykę wiązki radarowej), zaś bezpośrednie naprowadzanie na odbity sygnał radarowy miało niską efektywność energetyczną (pocisk podążał do celu po mało efektywnej trajektorii) co utrudniało zwalczanie celów poruszających się z dużą prędkością.
Naprowadzane radiowo lub przewodowo:
Naprowadzane laserowo:
Naprowadzane radarowo: