Ryjówka górska

W tym artykule poruszymy kwestię Ryjówka górska, która jest dziś niezwykle istotna. Przeanalizowany zostanie jego wpływ w różnych obszarach, a także jego znaczenie w życiu codziennym. Ryjówka górska to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i amatorów, a jego badanie zaowocowało gorącymi dyskusjami i różnymi punktami widzenia. W tym artykule zostaną zbadane różne perspektywy dotyczące Ryjówka górska, zaprezentowane zostaną najnowsze badania i omówione ich potencjalne implikacje na przyszłość. Dlatego istotne jest zrozumienie znaczenia Ryjówka górska i jego wpływu na podstawowe aspekty naszego społeczeństwa.

Ryjówka górska
Sorex alpinus[1]
Schinz, 1837
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

ryjówkokształtne

Rodzina

ryjówkowate

Podrodzina

ryjówki

Plemię

ryjówki

Rodzaj

ryjówka

Gatunek

ryjówka górska

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies

Ryjówka górska[3][4] (Sorex alpinus) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych, zamieszkujący góry Jura, Góry Dynarskie, Alpy, Sudety i Karpaty.

Wygląd

Długość głowy i tułowia wynosi od 6,2 do 8,8 cm, ogona od 6,0 do 7,5 cm. Masa ciała to 6–10 g. Barwa grzbietu łupkowo-czarna, brzucha nieznacznie jaśniejsza[4]. Małżowina uszna jest prawie całkiem ukryta w futrze. Pyszczek ma szpiczasty. Końce zębów jaskrawoczerwone. Jest gatunkiem średniej wielkości ze stosunkowo długim ogonem i dużymi stopami tylnych nóg. Ogon pokryty krótkimi włosami, dwubarwny i co najmniej tak długi jak łączna długość głowy i tułowia. Młode osobniki są jaśniej ubarwione.

Rozród

Samica rodzi rocznie 2[4] lub 3 mioty po 3–9 młodych (najczęściej: 5–7). Okres rozrodczy trwa od kwietnia do października. Młode rozwijają się szybko. Zwierzęta urodzone w pierwszych wiosennych miotach mogą przystępować do rozrodu jeszcze w tym samym roku[5].

Tryb życia

Ryjówka górska prowadzi skryty tryb życia. Jest gatunkiem naziemnym. Występuje zarówno na terenach otwartych, jak i leśnych[5].

Rozmieszczenie geograficzne

Ryjówka górska jest traktowana jako gatunek endemiczny Europy. Na terenie tego kontynentu wyróżniane są dwa zasięgi występowania gatunku[5]:

Najprawdopodobniej gatunek znacznie zmniejszył swój zasięg na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Mimo przeprowadzonych przez naukowców intensywnych poszukiwań, nie udało się potwierdzić obecności tych zwierząt w historycznych stanowiskach na terenie Pirenejów i gór Harz. Ostatnie potwierdzenie pochodziło z 1954 roku[5].

Ekologia

Ryjówka górska jest zwierzęciem stałocieplnym o całorocznej aktywności. Metabolizm jej organizmu jest szybki i wykazuje duże zapotrzebowanie na pokarm. Dziennie zjada racje pokarmowe większe 2–3-krotnie od jej masy ciała. Żywi się drobnymi zwierzętami, głównie bezkręgowcami. Żeruje penetrując na powierzchni gruntu, ściółki lub nad wodą. W zimie żywi się także padliną[5].

Środowisko

Występuje zarówno na terenach otwartych, jak i leśnych[5]. Zasięg pionowy: 200–2500 m n.p.m.[2] lub od 500 m n.p.m. do górnej granicy lasu[4].

Ochrona

W Polsce podlegała ścisłej ochronie gatunkowej[6][7]. Od 2011 r. podlega ochronie częściowej[8][9].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Sorex alpinus, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b H. Meinig, S. Bertolino, a, Sorex alpinus, The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 (ang.).
  3. ↑ Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 72. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. ↑ a b c d Kazimierz Kowalski (redaktor naukowy), Adam Krzanowski, Henryk Kubiak, G. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Mały słownik zoologiczny: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991. ISBN 83-214-0637-8.
  5. ↑ a b c d e f Łopucki Rafał, Mróz Iwona. Pierwsze stwierdzenie ryjówki górskiej Sorex alpinus w Magurskim Parku Narodowym (Beskid Niski). „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”. 67 (4), s. 365 –369, 2011. Instytut Ochrony Przyrody PAN. ISSN 0009-6172. (pol.). 
  6. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. 2004 nr 220 poz. 2237). .
  7. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. 2011 nr 237 poz. 1419). .
  8. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2014 r., poz. 1348). .
  9. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). ..