W dzisiejszym świecie Rudolf Agricola (1444–1485) to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Od konsekwencji dla społeczeństwa po wpływ na gospodarkę i środowisko, Rudolf Agricola (1444–1485) stał się centralnym punktem zarówno ekspertów, jak i obywateli. Aby lepiej zrozumieć to zjawisko i jego konsekwencje, konieczne jest zbadanie go z wielu perspektyw i odkrycie jego prawdziwego zakresu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Rudolf Agricola (1444–1485), zapewniając kompleksowy przegląd, począwszy od jego historii po możliwe rozwiązania. Mamy w ten sposób nadzieję rzucić światło na Rudolf Agricola (1444–1485) i promować świadomą dyskusję na temat jego dzisiejszego znaczenia.
Rudolf Agricola (lub Rodolphus Agricola Phrisius) (ur. 17 lutego 1444 w Baflo zm. 27 października 1485 w Heidelbergu) – holenderski pisarz nowołaciński, filolog, poeta, tłumacz, muzyk, jeden z najważniejszych humanistów przed Erazmem z Rotterdamu.
Właściwe jego nazwisko brzmi Huysman (pisarz był synem mnicha benedyktyńskiego). Swoje gruntowne wykształcenie zdobywał w Erfurtcie (bakalaureat w 1458) i Louvain (magisterium w 1465). W latach sześćdziesiątych XV wieku odbywa podróże po Włoszech. W latach 1468(?)-1475 studiował prawo cywilne na Uniwersytecie w Pawii, a później udał się do Ferrary (1475-1479), gdzie stał się protegowanym księcia d’Este. W Ferrarze, był uczniem Theodora Gaza i uczestniczył w wykładach Battista Guariniego. W 1484 zdobył posadę profesora greki na Uniwersytecie w Heidelbergu.
Do najwybitniejszego dzieła Agricoli należy De inventione dialectica z 1479 (O rozumowaniu dialektycznym, który przez szereg lat był podręcznikiem logiki – pisarz dyskutuje w nim ze zwolennikami scholastyki, porusza kwestię ludzkiej i boskiej natury). Dzieła pisarza zapoczątkowały filologiczne studia tekstów objawionych. Agricola, oprócz greki, pod koniec życia zajął się również hebraistyką. Zmarł na febrę.