Ruch Demokratyczno-Społeczny

W dzisiejszym świecie Ruch Demokratyczno-Społeczny stał się tematem zainteresowania i debaty dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy powiązanie z aktualnymi trendami, Ruch Demokratyczno-Społeczny przyciągnął uwagę szerokiego grona odbiorców. Na przestrzeni dziejów Ruch Demokratyczno-Społeczny odgrywał kluczową rolę w wielu aspektach życia ludzkiego, a jego wpływ nadal się rozprzestrzenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ruch Demokratyczno-Społeczny i zbadamy jego znaczenie w bieżącym kontekście. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie w środowisku akademickim, Ruch Demokratyczno-Społeczny pozostaje tematem wielkiego zainteresowania i zasługuje na szczegółową uwagę. Poprzez wszechstronną analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć, co reprezentuje Ruch Demokratyczno-Społeczny i jakie jest jego znaczenie we współczesnym świecie.

Ruch Demokratyczno-Społeczny
Państwo

 Polska

Lider

Zbigniew Bujak

Data założenia

20 kwietnia 1991

Data rozwiązania

czerwiec 1992

Adres siedziby

ul. Grójecka 17, pok. 515, 02-021 Warszawa

Ideologia polityczna

socjaldemokracja

Liczba członków

ok. 300

Ruch Demokratyczno-Społeczny (RDS) – polska partia polityczna o profilu lewicowym, działająca w latach 1991–1992.

Historia

Założył ją 20 kwietnia 1991 Zbigniew Bujak[1], nie zgadzając się na przyłączenie Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna do nowo powstającej Unii Demokratycznej Tadeusza Mazowieckiego[2]. RDS deklarował się jako partia typu socjaldemokratycznego. W wyborach parlamentarnych w 1991 z jego list do Sejmu I kadencji został wybrany wyłącznie lider RDS[3]. W 1992 ruch wraz z Solidarnością Pracy i Wielkopolską Unią Socjaldemokratyczną należał do podmiotów, które utworzyły Unię Pracy[1].

W RDS działali także m.in. Wojciech Borowik, Ryszard Faszyński i Izabela Jaruga-Nowacka.

Przypisy

  1. a b Krystyna Paszkiewicz (red.): Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000, s. 137. ISBN 83-229-2051-2.
  2. Antoni Dudek: Historia polityczna Polski 1989–2012. Kraków: Znak, 2013, s. 174. ISBN 978-83-240-2130-7.
  3. Obwieszczenie PKW z dnia 31 października 1991 r. o wynikach wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych w dniu 27 października 1991 r. (M.P. z 1991 r. nr 41, poz. 288)